Aynur Meydan Şiirleri - Şair Aynur Meydan

Çıkmaz sokaklara girdiğimde,
Çözümsüzlükler içinde kaldığımda,
Kazanç ve kayıpları teraziye koyduğumda,
Daha çok anne demek istiyorum.

Anne ne dersin demek,

Canım durup dururken nerden çekti bilmem.
Bir deniz kenarında olmalıyım.
Hem de bilindik bir deniz kıyısında.
Beşiktaş,ya da Kadıköy.

Aşkı sorsalardı bana önceleri,
Mutluluktur derdim.
Unuttuğu kalbimin tatlı çarpıntılar,
Gülümseyerek uyuyup, gülümseyerek uyanmaktır derdim.

Ne güzel şarkıdır o!
Seni ben ellerin olsun diye mi sevdim.?
Dinlerken hep gözlerim dolardı.
Demek ki kaderde bunu da yaşamak varmış.

Bunca şey ve zamana rağmen bitmişken hikaye,

Beni bırakıp gitmenin ardından,
Yedi yıl geçti.
Yedi yıl önce bugün vardın.
Canımdın,tek erkeğimdin.

Saydığım,sevdiğim,

Bir Adam Ve Bir Kadın Tanıdım.
Uzak bir şehirde,tesadüfle bir araya gelen.
İlk karşılaşmalarında yıllardır tanırmış gibiydiler birbirlerini.
Yolları,şartları, hayatları ayrı da olsa kalpleri iç içeydi.

Kalabalık bir mekanda bir dolu insan içinde,

Bir rüya idi sanki yaşadıklarımız.
Her anını içime çekerek,bir nefes gibi,
Yudum yudum yaşadım.
Yılları,yılların özlemini sığdırıp,birkaç güne,
Bir ömrü paylaştık.

Alışamadım yokluğuna yıllardır.
Annemi geri verin bana.
O olmadan yaşamak çok zor,
Dayanmak çok zor bu kahredici dünyaya.

O olsa bana gülerdi,yemyeşil gözleri ile

Gülizar,
Gül bahçesi,
Gül kokusu,
Gülmek, mutlu olmak demek.

Gülizar, bana göre ise annem demek.

Sadece çocuklardır bir başına kalamayan
Annesiz yaşayamayacak olan.
Hem bebekken hem de yetmiş yaşında,
Yalnız anne şefkatidir tüm yaraları saran.

Allah’ım ne olur anneler ölmesin.