Aynur Meydan Şiirleri - Şair Aynur Meydan

Evet bu aralar hep bunu duyuyorum.
İçinden ne geliyorsa onu yap,
Kendini yaşa,istediklerini erteleme,
Deniyor ve ekleniyor hayat çok kısa.

Herkes haklı,düşünüyorum da,

Aşk gerçekten bir limon kolonyası imiş.
Kokladığında içini ferahlatan,
Ama dokunduğunda yakan,kavuran bir kolonya,
Aslında tedavi edecek gibi görünen ama acıtan gerçekte.

Uzaktan uzağa hissetmek gerek belki de,

Sensizlik Kolay Mı Sanıyorsun.

Sabahları senle konuşmamak,
Olmayacağını bilerek uyanmak,
Telefonda adını görmemek,
Hatta çalmayan telefona bakmak dakikalarca,

Bir anda uyandım gece yarısı,
Kolumda,
Sağ tarafımda yatan bir melek,
Kızım vardı.

Baktım ona dakikalarca,

Belki de en özel duygu özlem,
Aşka özlem,sevgiliye özlem,
Gün ışığına özlem, göremeyenler için,
Yoksullar için paraya,
Çocuklar için oyuna,
Hastalar için sağlığa ÖZLEM.

Camdan dışarıyı izliyorum hüzünle,
Kar yağıyor lapa lapa,
Çamlık, ağaçlar her yan bembeyaz,
Tertemiz pırıl pırıl bir görüntü,
Tüm kirlenmişlere inat.

Dolu Dizgin Yüreğim…

Yüreğim kelebek misali bugün,
Çıktı çıkacak yerinden heyecandan,
Yeni bir bahar müjdesi gibi,
Bir bilinmeze yelken açmış gibi de mutlu..

Sigaram,
Arkadaşım nerdeyse yirmi kusür yıllık.
Can arkadaşım.
Dert ortağım.Ayrıldık

Çok yalnız kaldım onsuz.

İçimde sana dair ne varsa bitti,
Aşk,heyecan,tutku,
Sadakat,sevme ve sevilme ihtiyacı,
Zaman ve sen,bende ki seni tükettiniz.

Halbuki sen varsın diye gün başka doğardı şehrimde,

Çok gençti,daha otuz iki yaşında.
Pırıl pırıl bir genç adam,bocuk gözlü,
İşinin de zirvesinde ve talihsizlik işi de,
Araçlar,onların sağlam olması,can kurtarması,
Can güvenliği olmasıydı.