Aynur Durmuş Şiirleri - Şair Aynur Durmuş

İnsan mertebesi en yükseklerde ,
Erişmek zor fakat imkansız değil,
Usta gibi hayatın ellerinden canla ,
Bir öğrenci gibi dersini veriyor başla..
Mücadelenin sonu insan olmak.
Ölmeden erişmek dileğiyle..

Mesela ,temiz her yer tertemiz
Elleri suya sabuna getiririz
Dünya yalnız, evler difriz
Bahçede ki gül esrarengiz

Pencere'de çocuklar eksiz

Ne güzeldi ilk gibi kalsaydık
Ve sen bana sabahın nurunda
Uyan düşün şiirler yazıyordun
Mest oluyorduk vallah yar yar

Ne güzeldi ilk gibi kalsaydık

Mevsimlerden ne haber?
Anlatmaya kalksalar,
Yağmur neden ağladığını,
Güneş neden yandığını,
Ay'ın neden uyumadığını,
Yıldızların neden uzak olduğu,

Meyletme sarı geceler
Alır alırda yolar bizi can
Sonbahara döner her yan
Yapraklar meltemlere karışır
Kuru azda direnen yelkenli san
Yırtılır sevdiğinden duyduğunda

Sizin hiç ananız öldü mü?
Benim öldü bir kere...
Kayırınca mış gibi,
Özümden sevilmedim hiç.
Elleri saçımda samimi sevmiyor,
Canı canımda gezinmiyor,

Yalnızlıktan korkmuyorum
Herkes gidiyor görüyorum
Yolcuyum dünden gidiyorum
Bugünüme hükmediyorum

Bir başına yürüyorum

Sakladım Seni içime
Bulamasın seni kimse
Denizde karada imece
Mutluluk yaşa gönlünce

Kabuğumdan içime

Mutluluklar,

Sonra mı ?Aramıza nasip girecek,
Mavi sonsuz bir deniz,
Birkaç dağ ve gökyüzü
Biraz 'da kış soğuk geceler..

Dünyanın bir ucunda okula gidemeyen ..
Kalemi, silgisi ,hatta defteri görmeyen ,
Hiç oyuncak araba, bebek bilmeyen ,
O kadar masum çocuklarımız varki ..

Kimisi anne şevkati göremeyen ,