Aynur Durmuş Şiirleri - Şair Aynur Durmuş

Heryere sığan şu can
Bir kendime sığmıyor
Görünüş duvar alçıpan
Güneşli hayaller kuran
Gecelere günden akan
Durup durup kanayan

Seninle bir var bir yok gibiyiz
Polemiye giremem canım
Beynime yeni format attım
Oyun cocukların işi canım
Ben evcilik oynamak istiyorum
Seninle bir var bir yok.gibiyiz

İlk önce anadan kesildik
Birde hergün oruç tuttuk
Sonra bir gönüle girdik işte
Hayal kırıklığında solduk

Sırma dişleri o görüş

Saf ve masum doğunca öğrenirsin
Kötülüğü iyiliğe boğunca öğrenirsin
Hayat boyu büyüyerek hep ögrenirsin
Çektiklerinden çok geçip gözlemlersin

Saf ve masum sevince öğrenirsin

Bi uzun hava çekersin doğunca
Düşe kalka ağlarsın hayat boyunca
Hata yapa ders ala ala doğruca
Öğrenirsin öldüm der yaşadıkça

Hele kadınsan kafir duyunca

Gözlerde ölüyüde gördüm diriyide
Bilemedim hacet can demeyide
Bir koşu koyunların gütmeyide
Tabi Yavaş yavaş öğreniyorum

Kalplerde sevgiyide gördüm eride

Hayat vura vura öğretir
Durdursalarda biletir
Yalan dünya dedirtir
İyilikler cennete getirir

Ölüm yaşamayı öğretir

Öğrettiler ki faydası var ,
Sadece düşünüyorlardı,
Kendilerini bükülen kolları içeri,
Ne üzücü değil mi bencillik...
Gözleri can dediği canı bile
Ne yapsan bilmezler nafile

Beni ben yapan hayallerim
Düşlerim hep düşlerim
Yaşanır elbet gerçeklerim
Ben hep o günü beklerim

Hiçlikten direk gelmelerim

O güzel kız da gitti...
Valizinide almadı ..Öyle dingin öyle sessiz,
Bir kuş ,hatta bir çocuk gibi oynamaya gitti ...
Hayat bu acımaz ,el bu acımaz ,
Öğrenmeye meyilli sevmeye gönüllü gibi,
Cici mavi jean ve gökyüzünü andırann bi kazakla,Üşüyordu saçları çocukluğundan, öksüzmü sanmıştı kendini?Boş bir kutuda mı hissettirmişti ,yüreği o ara ?bilmediğin serde varoluşamı itildin ?Sensiz bu odalar sessiz kaldı.