Zanım cihek heye;
car bi car rast, car bi car derew...
Zanim cihek heye;
Wek cîhekî bi sêhr...
Wek cihekî nedîtî û nebihîstî...
Car wek xewnan,car wek xeyalan,car wek rastîya çawbîn...
Ah bu insan yanım,
Sessizliğinin acı çığılığı,
kalbimin ağır yükü,
Acısıyla tatlısıyla,
İçimin sıcaklığı,
Huzurumun yuvası
Dışarısı donuk ve karanlıktır,
Asıl aydınlıklar insanın içindedir,
Yüreğinin sıcaklığıyla sözcüklerin piştiği yerde...
Aşka vardığında insan için; acı da, sevinç te birdir; Aşktır.
Gerçek aşık değildir, acıdan şikayet eden...
Belki de, belkimin belkisiydi herşey. Bazı belkili duruşlarına belkilerimle bakarken gördüklerim. Tıpkı bir masal gibi; belki vardı, belki de yoktu...
Ölümün karanlık kokusu sinmişti her yere
Sen bu diyari terkedip gittiğinde
Ayriliğin hüzünlü şarkisini çaliyordu; esen rüzgar, gelip geçen bulutlar...
Ben bu kadar hiç ölmemiştim şimdiye dek...
Bir bakışına kaç mana sığdırabilirim bilirmisin,
Baş ucumda sana dair kaç hayal biriktirdim,
Sesinin kokusu sinmiş yastığıma,
Bu yüzdendir yüreğimin mestolmuşluğu,
Sen hiç kelimelerle sarhoş oldun mu,
Ben oldum desem inanmazsın belki,
Soysuzlar utanır mı fahişelikten;
Onlar ki mukaddes sözlerle pisliklerini örterler.
Yönettikleri kitlelerin değerleriyle oynamaktan çekinmezler.
Onlara en layık söz; düzmece sövgülerdir.
Emek hırsızları, torpilli pislikler, yalancı hilebaz yöneticiler.
Kandan ve zülümden beslenen lağım fareleri.
Tu ji min dipirsî,
Û dibêjî tû kêyî,
Ez li bal te xwe nasim
Ji dur te xerîbim ji xwera
Tu min wiha nas bike
Û wiha bizanibe...
Bila wêran bibe şew, kesi ra nemîne,
Dema di naw tarîya şewê, zarok di naw êş û kulan da mirçiqîn.
Û nalînen wan belaw bun di naw dengê şewê.
Bila rukê rojê reş be, li her kesi tarî be.
Dema ronahîyên dilê ğerîban hate temirandin.
Bila tofan ji dinyayê ra be tewda belaw be.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!