Ayhan Bilen Şiirleri - Şair Ayhan Bilen

Birbirimizden habersiz sevdik birbirimizi.
Ben buna yanarım...
Ne senin haberin vardı seni bunca yaşayışımdan,
Ne de benim haberim vardı, sende bana ait olandan,
Bu yüzden geç kaldık birbirimize,
Hiç yoktan ayrı düştü yollarımız,

Bir ihtimal daha var...
O da nasip mi dersin...

Hayır hayır, birini öldürmeliyim,
Yoksa dinmez bunca birikmiş öfkem,
İyi de kimi...?
Kim çaldı hibemdeki hayallerimi,
Kim söndürdü umudumun güneşini,
Hiç yoktan kim vurdu gülüşlerimi,

 Mirow ji dil bijî xweşe, di naw heftrenga xwezayê..
Û bi daxwazê dil bijî çendî bi hezarî yekcar...
Dixwazim tu rengê xwe bibarînî li ser xwezaya be reng..
Ew rengê dile min dîtî..
U bila bi behna te bixemile tew da roj u şew..
Bi hezaran rindayî hene ji hebûne...

Ev bíyaníya esrín,
Di rúkela çawên te da,
Dema hildikeland wateya hebuna min,
Em çiqas bê deng diman,
Di naw gotinê xweda...

Biz ki hep civa gibiydik,
Ki biz, ne zaman tam havamızda olduk ki...

Herşey...
Herşey bir hayal gibi.
Bütün dokunmalar eksik.
Bütün sevmeler eksik.
Yarıda kalmış hepten mutluluklar.
Bütün yaşananlar eksik.

Çawên te çawên te çawên te,
Bi çend car lı hember min girîyan
Û tazî man li ber baranê çawên te,
Wek çawên zarokekî tâzî û balkêş,
Lê ew çaw yek roj neman bê roj bê ronahî...

En kötüsü ise;
Kalplerin çölleşmesi,
Duyguların nesnelleşmesi,
Değerlerin ters yüz olmasıydı,
Bu yüzden hep eskiyi arar durur insan
Eskiden olanı özler,

Xeml û xeyala min tuyî
Daxwaz û hewîyê min tuyî
Germahîya dilê min tuyî
Carek were sebra minî...