Hey sen orda ki, kalbimdeki
Geliyor mu sana, aşkımın sesi?
Duyuyor musun, sana çiçeklenişimi?
Tutuyor musun, sana akan ömrümün elini?
Kırağı düştü kan damlayan söz yaşlarıma
Soğuk tuttu özlem kaynayan yanar dağlarıma
Dilime doladığım teni kanatan nostaljik şarkılarıma
Teninde savrulup kaybolduğum sevdalarıma
Yitirdiğim benliğin hezimet tutmuş kırıntılarıma
Gelin bulun bende, bana dair en ufak bir iz kaldıysa
Işığı ellerimle tuttum, mutluluklarımı da
Beraberinde taptaze aşklarımı da
Ellerimle sevgi dağıttım herkese
Mutluluk dağıttım, ışık dağıttım
Sevgi aşıladım, nefret yerine
Kahrediyor benliğim parmak uçlarımı
Dişliyor nefsim diplerinden saçlarımı
En derin mezardır gamzemin çukurları
Benlik yakıp kavuruyor, tenimdeki baharları
Samimi olmalı insan
Söylediği söz kulakta değil, dimağda yer almalı
Seviyorum dediğinde, yürekleri esaslı bir titretmeli
Dokunduğu elleri şöyle sıkıca bir kavramalı
Baktığı her yerde, gördüğü her şeyde bir anlam bulmalı
Kuşların kanadındaki özgürlüğe takılıp uçmalı
Gülüşüne özendiğim, sevdiğim
Hayatımın elinden sıkıca kavramış yarim
İkinci baharımda çiçekler giyinmiş umutlarım
Elime dokunmuş, yüreğimi kucaklamış baharım
Kanatan mısralarım
Kırılan kalemlerim var
Hüzüne boğulmuş yaşlarım
Umutsuzluğa düşmüş gülüşlerim var
Gözüme birikmiş kırıklarım
Keşke yazabilsem
Duyguları satırlara sarabilsem
Minik bir kuşun ayağında
Umudumu sana yollayabilsem
Kırgınlıklar çölü kalbim
Kırılan her bir hayal, kum tanesi
Umuda dair en ufak kalıntıdır, seraplar
Vazgeçmek kendinden, çölde kum fırtınası
Uçsuz bucaksız sonsuzluktur, düşlerim
Yüreğimi kavuran sıcaklıktır, kaybedişlerim
Kırılgan rüyalar perisidir, kaybedişler bürünmüş umutlarım
Soyut bir varlık gibidir, geceler boyunca koybolmalarım
Işıltılı diyarlardan sökülüp getirilmiş sanki parıltılarım
Ucuna kuşlar kondurulmuş yemyeşildir çayırlarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!