Yaşının adamı ol derler ya hani
Yaş kemale erer de akıl eksik kalır
Yahut akıl olur da ahlaktan yoksun durur
Ey bre zındık gelmişsin kamil olacak yaşa
Lakin kamillik kaçmış senden, Kaf Dağı'nın ardına
Belli yaştan sonra yolu şaşanın varacağı yer musalla taşı
Parmak uçlarımdan öp sevgili
En çok orası acıtıyor bedenimi
Yalnızlık en çok orada üşütüyor düşlerimi
Ve en çok orada kaybediyorum ayaz yemişçesine kendimi
Gecelerimde ki yıldızları orada söndürüyor hicran fırtınası
Rüzgarına kapılıp savruluyor, kaybedişler sarınmış umutlarım
Kirdendi adam, irindi üstü başı
Gelip tuttu gönlümü, balçığa buladı
Kirdendi adam, kir tutmuştu sakalı
Gelip öptü alnımdan, namusum karalandı
Kirdendi adam, kir tutmuştu umutları
Gelip ekti ömrüme, umut dediği çamurları
Zihnimde doğum sancısı çekiyor,
Fikrimi kerpeten misali kuşatmış amaçlar
Tutkuya dönüşmüş imkansızlık kefenini giyinmiş umutlar
Bir dokunulası zamanda can verecek sanki tüm imkanlar
Soğumuş bir beden misali içimden çekiliyor bir bir avazlar
Kiminin lütuf saydıkları hükmümde verilmiş ağır ceza
Firkat vakti gelip çatmış
Gönül sözü ne eylesin
Son nefesin alır olmuş
Ömür malı ne eylesin
Hesap vakti gelip çatmış
Umutsuz bir vakayı soluyan ömür ağacımdan düşen son yaprakta kaldı benliğim
Tırnaklarımla kanattığım ağaçlarımın dallarını, avuçlar dolusu sızıyla kırdım
Çürümüş bir avuntunun keşmekeş çöküşüyle darma duman oldum
Enkazından kelebek kanatlarıyla hür bir vakaya büründü, ruhsuz figanlarım
Karamsarlık giyisilerimin dumanlı kirlerini, aşk pınarlarımda yıkadım
Kimliksizliğime, senli kaybolmuş hecelerimde kimlikler aradım
Firkete gibi aşklar azıcık kalbe tutunur
Mıh gibi ayrılık düşer sonra aşkın mizahına
Hesaba katılmayan bir acının kör karanlık heyelanında
Zıpkınla vurulmuş gibi kalp yara bere içinde
Tenimde soğumuş ellerinin ölümü
Kendi avuç içlerimde gördüm bu kördüğümü
Gözümün yaşısın
Kaleminden gam damlayan
Sözümün ahısın
Sayfalarca hicrana bağlayan
Seher yeli olup kalbi dağlayan
Umutları ahugüzarda çağlayan
Hovarda mısralar çöplüğü, ruhumun en dip fersahları
Mürekkep damlamış kirli sahifelerin dipnotlarına
Ucu kıvrılıp yakılmış, anasiklopediye çalan müsvettelerin
İçinde anılarım yazılmış, en acısından dem vurup en tatlısından kahkalarda tef çalan
Kalbimdeki kırıklar kabuk tutmuş, en koyu dallarına hayatın
Umutlar savrulmuş damlalarına gözyaşı yapraklarımın
Aşikar, o gözlerinin ardında müebbet yemiş yalnızlık
Kadeh kadeh boşalmış kahırdan yosunlar, ruhunun matarasına
Susuz bir çayırın en kıyısında, bir damlada can bulmuş hayat hikayen
Kimsenin bilmediği bir bensizlikte hapsolmuş, sahte sevilişlerindeki sen
İsimsiz kahkahaların karartısında gölge tutmuş, ayarsız titreyişlerin
Kimse görmemiş, ruhundan koparılıp savrulmuş kayıplığını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!