Mutluluk toy bir kısrak, umutlarımdan kuşaklarca uzakta
Vadetmiyor artık ömür bile, ondan bir dem bulmaya
Herkese mutluluk pay edilirken bu köhne hayatta
Heybeme göz yaşı düşmüş, azığı alaca bakışlarda
Ağladım heyhat, ağladım sanki asırlarca
Ağladım, gözün yaşıyla geceleri semayı dağladım
Kocaman bir başlık attım yeniden başlamalara
Güzel yazılarla süsledim ümitler ekledim satır başlarına
Bin bir fasılda kaybolurken zifiri geçmişim
Geleceğimin filizlerini ayaklar altında ezmişim
Fark edilmemiş çilekeşlikte sebat eden gençliğim
Feleğin gözünde bir damla yaş olmuş bedeviyim
Siyahi bir bilinmezliktir bu
Tırpanına en keskininden bıçaklar bileyen
Hayatın içine sahicisinden sevdalar gizleyen
Ve keremine lütfedip hakiki dostlukları demleyen
Gelişlerindeki gidişlerim olsun beklediğim son gülüş
Dumanlı başımın riyakar dönüşlerine tutundu umarsızca düş
Tenimi dağlayıp yaktı, yardeki duyarsız gülüş
Kelimeler giydirdiğim isimsiz gölgelerin ayazlarına düş
Aşk sahralarında kalıp kavruldu çocukça gülüş
Evveli olmayan ezelin ışığında kayb' a umutsuzca düş
Ziyadeden yoksun düşmüş bütün fıtratlar
Ahlakın azlığı tirit olmuş ziyafet sofralarına
İnançlar yaprak misali, minicik bir esintide ufalanmış
Gülmek paralanmış, insanlar kendi kimliğinde fukara
Sevgi kirli ağızlarda ay çekirdeği misali çitlenir olmuş
Küf tutmuş gül kokulu sevdalar, bu çirkefçe yok oluşta
Hey ağarmış göz bebeklerinde intihara hüküm yemiş gezgin
Hayat maytap geçmiş seninle, en hakiki kazıklara saplayarak düşlerini
Gelişlerinin hep gidişleri olmuş, zamanın sonsuz döngüsüne kilitli
Dilin damağından damlayan kahırlardan, balçık misali kin kusmuş
Zehir zemberek kahkahalarında ezilip çürümüş gerçekliğe sığınmış masumiyetin
Bildik bir kabusun fanusuna kapatılıp silinmiş, ömrünün fasıllarca demleri
Gönül damları aktı hüsranların üstüne
Ellerimle sıvazladım kör karanlık talihimin sırtını
Karamsarlığa meyil vermeden ışıklar saçtım kötülükler arasına
Bir küçücük gülümseyişe sığdırdım isyankar kahırlarımı
Tenimdeki hazan kırıklarını tutup savurum saç tellerimin siyahına
Hazırlıksız yakalandım yalan dünyanın alacalığına
Garip bir hüzün yapıştı, kelepçe misali el ve ayaklarıma
Silkeleyip uçurdum hüzün yerine, mecali buz tutmuş hatırlarımı
Ve ben, en dipte ikamet tutan arsız kahırlarımda vurulup öldüm
Ne sen gelir oldun artık aklıma, ne de ismin düşer oldu lisanıma
Adını öle yazdım, en derin aşk mezarının pervasız çukurunda
Ve şimdi sen, aşk yerine kan kokuyorsun terkedilişler hasadında
Sarmaşık misali bir damla yaş düştü gamlı gönlüme
Dilimin sustukları, gözlerimden kan olup aktı özüme
Sevgilere dair en ufağından bir katrede
Pay çalınmamış bu hiçliğe yazan hazan ömrüme
Sözlerime ahlı yaşlar bulaşmış, pare pare yürek yerlerde
Değer biçilmemiş, kaderin mezuresi ermemiş biçareliğe
İsimsiz mutluluklar sığdırdım bugün gönül haneme
En tatlısından ömürler gizlendi ruhumun derinlerine
Adına sevgi denen bu can'a handan gamzelere
Yüzlerce sevgiyi sığdırdım bugün, tüm kaybedişlere
Tanık oldum an be an; gül yüzlü, sevgi kokan masum yüreklere
Akıp gitti ruhum, özüme çağlayan her sevgi sözüyle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!