yalnızken
dört duvar arasında
kim olsa aynısını yapar
ağlasam ağlanmaz
gülsem gülünmez
gökyüzü böyle olunca
yıldızlarda çıkınca
bende bir endişe başlıyor
şimdi ne yapıyor
ne düşünüyor
ne yiyor
eğer bir yerde
birden fazla çocuk ağlıyorsa
orada mutlaka
bir öğretmen ölmüştür
kırmızı çizgili
pazar torbasını
tıka basa doldurdu
evin kadını
çaya gelen komşusu
yoksulluğunu görmesin diye
her yerim kırık
su alıyorum
sen ise sere serpe uzanmışsın
bulutları seyrediyorsun
beraber batacağız
farkında mısın
kim bilir neredesin şimdi
koynuma yalnızlığı bırakıp da gittin
ellerine dokunduğunda titrediğim
çiçekli bahçelerin en güzeli
sırtı gamzelim
bu sokaktan
her sabah ben
gölgeme bakarak yürürüm
bu garip halimi
kimseler görmez
yalnızca ben görürüm
hiç bir zaman bekletmedim
erken de çıkmadım yola
fakat bir hata yaptım
çok geç kaldım
çok geç
zaman geçmiyor ki sensiz
sabah hiç olmayacak sanki
ben hep
gecede kalacağım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!