güz yapraklarında
sarı sonbaharlar
ve beni sensiz koyup giden
o yalancı akşamlar
ay güneşe küser böyle durumlarda
camdan aşağıya bir damla yaş akar
gözlerim dün gibi hüzünle bakar
elinde
hiç bir şey bırakmaz zaman
kalan
kendimi anlatacak
bir cümle bulamıyorum dizelerde
hep yalnız kalır yüreğim
bilmem
sensiz kaldığım
yalın
yalnızlık
o kadarda zor değilmiş;
biraz sessizlik,
birazda kimsesizlik
hepsi o kadar
neden hala güneşi bekliyorsun
hangi mevsimdeyiz görmüyor musun
bak
yapraklarda çoktan kurudu
sen hala havalar ısınacak
ellerim ellerini yakacak mı sanıyorsun
zaman zaman
sana kızar giderim
düşerim yollara
şehir şehir gezerim
gördüğüm tüm ışıkları sayarım
gece olur üşür
bugün bu kadarını yazıyorum
çünkü yüreğim bugün sende yana
bak güneş de erken battı zaten
göremedim yitip giden gecenin
kahrolası sessizliğini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!