Aydın Tutçalı Şiirleri - Şair Aydın Tutçalı

hayat tiyatro
çevremdekiler tiyatrocu
oyun hep aynı
mutluluk
mutsuzluk

belki
tek başıma tükenmem
yıllar sürerdi
canın sağ olsun
sen geldin
çabuk tükendim

duydum ki
sen beni unutmuşsun
yağan karı
üşüyen ellerimide mi unuttun

yarın mutlu olmak için
her gece kalkıp
üstünü örtüyorum
umutlarımın

ne zaman buraya gelsem
durup düşünürüm
gitmez ayağım
bir adım öteye
düşünür düşünür
üzülürüm

yağmur yağınca
büyüdüğüm
kırmızı kiremitli
çatısı akan
evimiz geliyor aklıma
üzülüyorum

bazen
çekip gitmek gerekiyor
bazen vazgeçmek gerekiyor
rengarenk ışıklardan
sonra hiç birşey
eskisi gibi olmayacak

bugün
aşktan söz etmeyeceğim
senden de vazgeçmeyeceğim
geçersem
allah canımı alsın

vicdan yaptım
sadece kendimi değil
seni de seveceğim

her akşam oturup
yağmurun ışığa
dokunuşunu izliyormuşsun
ben de
iki gözüm çıksın ki
ben de izliyorum