bekledim bir hayli bekledim
bir ses
kaç karanlık geçti gündüze
bir umut besleyerek
ses kesildi çıt yok
gitti giden artık yok
yalnız kalınca
kuşları seyrederim hep
öyle kalabalık
öyle kalabalık olurum ki
içim içime sığmaz
mahallemizde park yoktu
fakat
parkı olan
bir mahallede sevdim seni
şimdi
lunapark sevgiler yaşıyor yüreğim
uzaktan görenler
adama benzetir beni önce
oysa kimse bilemez
içimde yaşatamadığım
o masum çocuğu
meğer tüm şiirlerimi suya yazmışım ben
bir tutam güneşe söylemişim türkülerimi
boş yere kırmışım kalbini ağustos ayının
bir gül bulma umudu ile
başları dik gezenler
fark edemezler ayakları altındaki menekşeleri
iki dağ arasında kalmış
bir su birikintisiyim
mevsimlere kalmış gene mutluluğum
gelecek ilk baharı bekliyorum
düşünmeden verebilmek için
yüreğimdeki her şeyimi
elbet bir sebebi vardır
titreyen ellerimin
gece uyanmalarımın
nefesimde daralmaların
mutlak
mutlak bir sebebi vardır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!