Aydın Soylu Şiirleri - Şair Aydın Soylu

biraz aklım vardı sen böyle bakmadan önce,
ellerim vardı
taşıdığım bir çantam
ve abonman biletlerim..

hani
hiç unutmayacaktın,
beni yanıltacaktın çocuk?

yanıldım
şimdi ne diyeceğim bilmem

hey
sevgi dolu damlacık
ne işin var çorağımda! ?

başka canların hayat suyu sen
ve elinde kırık bir kadehle ben

annemin bana
bir beden büyük aldığı ayakkabılar gibi
büyük bir yalnızlık bıraktın
yıllardır sensiz ve yalnızım ama
içini dolduramadım hala

fitilini bile mi aydınlatmaz bir mum
işte öyle ışıksız kaldım
sen gidince...

korkmuyorum artık karanlıktan
çünkü ayda yazılı kaldı

yüzleş ilk ışıklarıyla güneşin
gözlerini sabah serinine aç
ısısı yüreğinle aynıdır
ben sana güneşten muhtaç

otur erik dallarının altında

zaman gibi
akıyor bir yanım gittiğin yere
sen gittikçe ben
azalıyorum

bıraktığın avuçlarıma yazmıştım şiiri

yine iç
meden sarhoşş
ah bin zehir ben
karanlık köşelerin tutkunu
kendi fakir ışığının sonsuz gölgesine düşen suskun
kendine düşman ben

her şeye boyun eğdim
şu an
boynum eğik ağlıyorum
ne güzelmiş
benden ayrılan yağmur damlalarını görmek
yanağıma değmeden

bak gülüyorsundur görünce
ve vardır dilince söylemediklerin
sen böyle yetişmişsindir
düşünüp susmak için