Aydın Soylu Şiirleri - Şair Aydın Soylu

buzlu bir yol ayrımında ölüyorum
yetişemiyor geceyi yakan sirenler
içimde rayları çoktan döşeli
geçiyor en ağır trenler

ruhum bedenimden ayrılıyor ey sevgili!

bilmem:
hangi düşün ortasındadır
suskun bir dudağın,
gülümsemeye hazır kenarındaki,
gül kokulu yeri..
ve hangi cehennemden çağırır,

hüzündür
kışındır
bir yanı soğuktur şiirin
okurken üşürsün
üstüne bir şey al,
belki beni düşünürsün...

önce umut süpürüldü
sonra yağmurlar geçti oralardan
uzaktım
ama gördüm...

bir çocuk

ne güzel,
ne güçlü bir duygudur aşk
belki de öldürdüğü içindir güçlü oluşu

bilir misin
bilirsin
söylesem ilk sen gülersin
şiirli bir değneğim olsa
sen içime düşersin
bütün destanlar tarihe düşer

fantiler toplanırken
yer sofrasında
birekmeğin guduğu paylaşılmaz
bir de yenmemiş yumurta

çocukluğum akıl defterim

az değil
yedi dilim ekmek
yedi çocuk
dokuz nüfus sahi
elde sürahi
yoğurda haddini bildirir

bırak
ıslansın bedenimde bedenin
gelişin bende bahar
bayram yeri.

değsin dudağıma

bir ateş gibi düştün içime
söndürsem soğurum
bıraksam
beni de yakarsın..

yanmak gücüme gitmez