Bazen zor geliyor
Yaşamak
Herşey kolay olmuyor
Ölüm gibi
Herşeye rağmen güzel
Yaşamak,
Tek tesellim sendin
Sende gittin ya, şimdi ben
Yanarım için için
Sende vurdunya, habersizce sırtımdan
Şimdi ben, ağlarım için için
Sende terkettin ya,
Onu bana sorsalar, şöyle anlatırdım;
Kalabalık şehrin, yalnız insanıydı,
Sonbaharda yaprak misali, dertlerini dökerdi.
Bu nedenle olsa gerek;
En çok sevdiği mevsimdi, sarı sonbahar.
Sanmaki sensiz mutluyum
Sanmaki huzurla yaşıyorum
Beni, sensiz bıraktığın zaman
Bilki kahrımdan ağlıyorum
Elveda deyip giderken
Bana veda ederken
Sanmaki anlamadım
Elveda deyip giderken
Ellerinin titrediğini
Gözlerime bakarken
Beni hala sevdiğini
Bana elveda ederken
Artık sana kızamıyorum
Nefret bile duyamıyorum
Ne yapacağımı bilemiyorum
Kafam çok karışık
Bugün sensiz yapıyorum
Sensizim ben yine
Yalnızım karanlık gecelerde
Kalbimde bir yara, içimde bir boşluk
Sensizliğin kahredici acılarını yaşıyorum
Sana bir kör düğüm gibi
Bağlanmışım, çözülmüyorum
Ağardı saçlarım, dinmez gözyaşlarım
Hergün ben, ben yolunu beklerim
Dermansız dizlerim, bağlı kaldı ellerim
Yalnız ben, ben yolunu beklerim
Beklerim yolunu, bulamam sonunu
Ağlıyorum
Gece, gündüz demeden
Senin için değil
Saflığıma ağlıyorum
Yanıyorum
Sıcak, soğuk demeden
Sevmeye kıyamam derken
Eller aldı seni benden
Yar yar diye inlerken
Ben geçtim ben kendimden
Şafak söküyor derken
Evren hala karanlıktı
koğuş kalk
bir kıza adın ne dedim
yeni acmış bir gül dedi
güller solarmı dedim
bana gülerek manyak dedi
seni öpebilirmiyim dedim
askere yasak dedi
zorla öperim dedim
o zaman yaklaş dedi
kızı tam öpecektim hıyarın biri koğuş kalk dedi