Herşeyi olduğu gibi bırak
Yerinde kalsın
Sadece;
Getirdiklerini götür
Dur gitme
Unuttuğun bir şey var, burada
Mevsimlerden sonbahardı
Yine hüzün çöküvermişti içime
Esip geçen rüzgarla birlikte
Sanki beni de götürüyordu
Tıpkı yaprakları götürdüğü gibi
Uzaklara, çok uzaklara
Seni ben değil,
O yaralı kanayan kalbim sevmişti
Yıllardır sevgiyi tatmamış
O zavallı kalbim sevmişti
Ama sen, buna değmezmişsin
Senin böyle vefasız,
Bekledim de gelmedi
Gelip te beni bulmadı
Derken; çat kapı
Geliverdin zamansız
Nerelerdeydin sen
Bu zamana kadar
Baş ucunda hayalinle
Duvarında resminle
Kalbi aşkınla dolu
Yaşayan biri var burada
Sonsuz bir aşkla
Yılmadan bekleyen
Bazen üzgün, bazen de hüzünlüyüm
Bilmiyorum, bilemiyorum
Bu aşkın sonu, ne olacak
Sevmek yada sevilmek, mühüm değil
Önemli olan, kalpten sevmek
Su gibi şeffaf olmalı, bana göre aşk
Dışarıda yağmur yağıyor
Yine hüzün saçıyor
Öte yandan gök gürültüsü
Bu kadarı da fazla
Kaldıramam ben bu yükü
Ne yapsam ne etsem de
Belki sana inanırdım
Yalanların olmasaydı
Belki aşkına inanırdım
Aşkı tanımasaydım
Ama sen öyle vefasızdın ki
Aşkı, sevgiyi
Bir kez daha anladım ki
Acı gerçeklerle yaşamayı öğrenmeyi
Her ne kadar dramatik olsada
Gerektiğinde bağrıma taş basmayı
Düşündüm çoğu zaman
Ne talih ne de mekan
Her gece oluşunda
Balkona çıkar, yıldızları seyrederim
Çünkü yıldızlar, seni bana hatırlatıyor
Bu da beni mutlu ediyor
Yıldızlardan biri kayınca
Yüreğime bir kıvılcım düşüyor
koğuş kalk
bir kıza adın ne dedim
yeni acmış bir gül dedi
güller solarmı dedim
bana gülerek manyak dedi
seni öpebilirmiyim dedim
askere yasak dedi
zorla öperim dedim
o zaman yaklaş dedi
kızı tam öpecektim hıyarın biri koğuş kalk dedi