Üşüyorum anne…
Göğsün gibi ısıtmıyor ki,
Sardığın bebek battaniyesi,
İnce ve soğuk geliyor tenime,
Hani ellerin vardı ya, sarıp sarmalayan…
Şimdi nerede?
Beni bu avluya neden bıraktın ki?
Bu sessizlik korkutuyor beni,
Amcalar çıkıyor kapıdan,
Ayakkabılarını giyerken, "Ya Allah" diyorlar,
Allah sadece cami avlusunda mı?
O yüzden mi buradayım anne?
Kediler, köpekler bebekleri yemezler mi?
Kim alacak beni kollarına?
Kim ısıtacak anne?
Beni böyle bırakırken,
Kalbin de mi dondu?
Gözlerin nereye bakıyordu,
Beni buraya bırakıp giderken?
Peki ya baba… O neredeydi anne?
02.10.2024
Huri ÇalışkanKayıt Tarihi : 2.10.2024 10:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu Avlunun parçası olan Şemsiyesiz Kalan Çocuklarımız, sevginin gücünü bulmanıza niyet ile....
Sosyal bir yaranın siyah beyaz resmi gibi.
Hiçbir çocuk ana kucağından ayrı düşmesin.
yaşadıkları onların sınavıydı nasıl davrandığımız ise bizlerin..... bir çoğumuz ısrar eden, kıvır kıvır kirli saçları olan, çoğu zaman yalın ayak ya da terlikli küçük numara ayakları olan Çocukların uzattığı gül veyahut selpak mendillere denk gelmiştir...... aklımızda kalırsa iyi olur.!
,, ÇOCUK ÇOCUKTUR, ONLARIN ISRARLARI ÜZERİNE NASIL DAVRANILDIĞINI DA BİLENLERİZ ''
velhasıl, koşulsuz sevginin ben de dahil oluşmasına niyet ile.
sevgimle.
bir çok ruh dünyanın daha iyi olması için çalıştı, bunlardan biride rahmetli Cüceloğlu, mekanı cennet olsun.
iyi ruhlar olabildiğince hizmet için var, Çocuklar, Yaşlılar ve tüm Canlılar için daha iyi bir dünya olsun. olması gerektiği gibi.... sevgimle.
TÜM YORUMLAR (8)