Atakan Kartaltepe Şiirleri - Şair Atakan ...

Şiir gibi günlerdi be o günler,
Akardın gözlerimden tâ içime...
Akardın kulaklarımdan da şıp - şıp!

Şimdi hayâl gibi geçmişte dünler,
Dönmüşken bugün biçimden biçime...

Şiir, bir ifadenin doksan - altmış – doksanıdır,
Kim derse ki bu yanlış, yanlış onun noksandır!



?

Şiirler, yongalarım... yonttukca hayat beni...
Onlar beni tazeler... sanmayın bayat beni...


? /?

Şiirlerim çığlıktır... sevgili duyar diye,
Duyar belki, ses verir... çağrıma uyar diye,
Yâr olmaktı dileğim, olmadı... hıyar oldum,
Buna bile râzıyım... tuzlayıp soyar diye.

Okuyup anlamayıp soracağıma “ne’ce? ”
Yazarım denge ile yazarım serbest – hece!
Dili bozup yeni bir dil yapacağım diye,
Anlaşılamamak ne? Kalırım yıllaaar – nice!

Dayan Atakan, dayan... sık dişini!
Ne kaldı ki ya on gün ya da bir ay,
Ne yapar eder halleder işini,
Geçen ayları, geçen kırk yıla say!

Sabır - çıdam, sabır - çıdam sayıkla,

Yıllar yılı, görmekdi...”seni görmek! ” dilemem...
Görsem kaldırır mı ki yüreğim hiç bilemem? ..
Baş yaş’lı, göz yaş’lı, dil...bir o kadar ataş’lı...
Ne yapsam etsem seni...şu gönlümden silemem...

Bir durursa dönmekten... şu Kânat, şu zerre,
Ne etsen boş, ne etsen! Kerre - kerre... kaç kerre!



16.02.2008/16.50

Sen nasipsen de ona... aşkın da nasip bana,
Öyle bir de aşk ki bu, ebedî... anlasana!
Ne zaman var ne mekân, ne başı ne de sonu,
Ne yaşandııı, yaşanır, bir aşk bu aşkdan yana!

Halâ severken seni... halâ, hem de bu yaşda,
Affet sürç-ü lîsanım... akıl mı kaldı başta?
Nedendir bu dersen kiii gönül her dem ataşda!
Affet sürç-ü lîsanım... akıl mı kaldı başta?