Atakan Kartaltepe Şiirleri - Şair Atakan ...

Yok halâ senden haber... yazlıkta mısın nesin?
Sen yat kumda - Güneşde...Gönlüm burda inlesin!
Hak mı bu... revâ mı bu? Yoksa bir ceza mı bu?
Tekrar seslensen artık! Bir duysam artık sesin.

Gönül dedikleri şey boş bir kaptır,
Alacağı ya sevgili ya rabtır!
O nedir dersen “o hayât-ı âbdır”,
Ki tam da bunlara uygun bir çaptır!

Âb-ı hayât ki gerçekte masaldır!

İçindeki kıvılcım... şimdi alev alevdir,
O kaskatı yüreğin şimdi bir gönül evdir,
Âşığının aşkıysa gözünde şimdi devdir,
Yârabbî, o güzeli... bana ömrümce sevdir!

Kim demiş ki azalır, artarak çoğalır o!
Kimi kez gönül alır... kimi de can alır o!
Geçse yıllar - asırlar, geçmez! Bir yere gitmez!
Her gönülde yer eder... yıllaaar yılı, kalır o!

Yazarken başlıyorsun ya “Sevgili Atakan” sözlerinle...
Sanki bana bakıyorsun...yazından, o mavi gözlerinle...
Sonra da ne yazarsan yaz! acı, tatlı! siyah, beyaz! yakmaz!
Ben ki zaten yanmaktayım...kırk yıldır aşkımın közlerinle...

Dil ve dîl ve dil olmalı bir... insan sevince,
Biri fa’dan biri lâ’dan... söz etmemeli hiç,
Aşk ki yüceltir de eder insanı ipince,
O zaman da gözükür... aynen, hem dış hem de iç.

Bir hayvanı sever gibi,
Seviyorum seni!
...
Ha bir Sarman,
Ha Bobi...
Sakın sanma,

Seven insan, “Ispanak Namık” gibi sevmeli!
Sade gönlünü değil... her şeyini vermeli!



Kasım’08

Bir senin gözlerin bir şu yakamoz,
Ne varsa bozuk - işe yaramaz – yoz,
Bir gözlerin aklımda bir o sesin!
Her derde şifa için, “yeterli doz! ”

40 Yıl bekleyip bulmak var ya seni,
4 Yıla sığdırıp tüm özlemini,
‘Çok çoook bir sıfır eksik’ demeyin ki
Soldakinin kıymeti yoktur! He mi?