Atakan Kartaltepe Şiirleri - Şair Atakan ...

Bu son 4’lük, geliyor yerine, verdiğim söz
Saç kestane, ten pembe, gözler semaî göz
Seni bilmek, tanımak... inanmak gibi şeye
“Ne’ye? ” dersen, “güzellik! ”, var ya bir yaratan töz...

Renkli rûya olur mu? ! Gördüm valla dün gece,
Girdi yine rûyama... O mavi gözlü ece,
Biriktikce hasretim... dayanılmaz oldukca,
Gelir girer rûyama, özlem giderir, nice.

Yaz - çiz şimdi Atakan, uçuyor gönlün sanki,
Haber var sevgiliden, e nasıl uçmasın ki?
Darıldı sansa da sev! sen sevmeye devam et,
Sabreeet - sabret, sabret ki sabrın sonu selâmet!

Sağol - varol demeyi, senden öğrendim... senden!
Sen ki dersin onu hep... heeep gönlünden - içerden,
Gönlün - ruhun güzel de o yüzden, söylemin bu!
O yüzden de der sana “SAĞOL_VAROL” der, bende’n!

Seyreder benim gözümle kendini!
Seyreder... şu akıl almaz fendini!

15.11.2008/05.55

Gerçek sahi gerçek mi? Var da sahiden var mı?
Akıl almaz şu evren, hiç akıla sığar mı?
Hayâl ettikce insan, hayâli gerçek oldu,
Biz mi yarattık onu? Sahi ezelden bâr mı?

Salsam gönlümü de etsem azâd, sana uçar,
Koysam aklımı da kalsa serbest, sana kaçar,
Ki bir köpek gibi de kaybetmiş sahibini,
Bulurlar seni, zîra... gözlerin, ışık saçar!

Şair ince gönüldür... delinir her taş ile,
Şair diye bilirsen... taş atma bile bile!
Ola ki o taş döner... gelir de seni bulur,
Şair dediğin adam... taş ile gelir dile!

Hangi otu yedim, ya hangi eti?
Ki girdi içime, nerden bu şair,
Şair değilim ben dedikce de hep
Yazarııım, yazar... aşka, ışka dair!

O orda ölmüştür ya da şu şurda,

Heyecanın...titremenin yaşı yok!
Biz doğarken “aşk” doğmuşuz...sevdalı!
Aşk olgu ki bir, sonu yok! ..başı yok!
Bir sevgili içimizde...görünmez!
Yüz belli değil! gözü yok! kaşı yok!