Bir zulüm işareti var
Sebepsiz okşayan ellerinde
Boşuna durgun değil
Düşüncelerindeki telaş.
Yaklaşıyor mu dersin acaba!
Hırs denizindeki gemi
Gitti…
Tüm eziyetine çilesine rağmen gitti.
Bir gün elbet dünyayı terk edecek olan
Ben sen o gibi.
Bir damla gözyaşı,
Bir yutulmaz lokma bıraktı geride
Yılllar boyu koşulan bu kulvarrda
Yorgunluktur sadece alınan sonuç.
Ne bizler kazanırız bundan, ne de yollar
Kandırılmak ne acı, ne kadar korkunç.
Alkışı kesilir bir gün elbet seyircilerin
Başını kaldırıp gözlerime baktı
Tam bir belirsizlikteydi düşünceleri.
Görevini yapamamış olmanın acısıyle
Küçülüp büyüyordu gözbebekleri.
Neler söylemek istediğini düşündü
Hep birlikte yaşadık yıllar boyu seninle
Ayrı gitmezdi yediğimiz ve içtiğimiz
Çok mutluyduk biz, arada bir tartışsak bile
Ayrılmamak için dua ederdik ikimiz.
Öyle birlikteydik ateşle duman gibiydik
Alkol gibisin bende
Ne zaman düşünsem dudaklarını
Kıpırdanmaya başlar duygularım
Sarhoşluğun başlar hemen içimde.
Önce ellerini, sonra saçlarını
Yalvara yakara el pençe iş başına geldiler
Önceleri canla başla sahip çıktılar Devlet Malına
Bu uğurda pek çok suçsuz kuzu da yediler
Sonra da dediler “bir Devlete bir bana”
Ne var ne yok başladılar zevkle yemeye
Ben sana mecbur muyum?
Soluduğum hava oluverdin bir anda,
her nefesimde seni hapsettim
yüreğimin erişilmez derinliklerine.
Gardiyanın eyledin sonunda,
Biliyorum;
Benden çok uzaktasın,
Erişemeyeceğim kadar
Uzak bir yerdesin.
Seni düşünmek buruk bir
Heyecan veriyor,
Yüksek bir sesle bağırdı çocuk
Annesine:
'Kitaplarım nerede? '
Diye.
Bir saniye bile bakmak istemiyordu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!