Bir hayali dahi öldürüyordu beynim,
Arkasından hiç üşenmeden gelen kalbim.
Nasıl oldu da bu kadar iş birlikçi oldunuz.
Oysa muhakkak biriniz bir çelme takıyordunuz bir şeylere.
Hiç yabancı gelmemişti bu hayalin gidişi.Kaç defa bakakalmıştım valizini toplayıp giden
umutlarımın ardından.
Ruhumuzu şeytana sattıktan sonra yaşadıklarımızdır bazen hayat, ya da satmadan önce.
Kime göre doğrudur, hangisi doğrudur bilinmez.
Herkesin doğrusu da gerçeği de kendindedir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!