Acıların umutlara gölge olması sanki hayat...
Başlangıçların bitiş olduğu bir mevsim...
Öyle bir karanlık ki,
Hiçbir ışık aydınlatmıyor seni.
Hani dersin ya bazen
Biraz daha şanslı olsaydım...
Bir gün ölesim var, mezara girmek.
Bir gün bir mahkum olsam diyorum.
Bir gün hastanede bir yatalak.
Bir gün zengin olsam, bir gün fakir.
Bir gün dilenci, bir gün güzel, bir gün çirkin.
Neydi beni bu düşüncelere iten diyordum.
Oysa biri sonbahara bahar diyordu
Biri ilkbahara bahar..
Söyle sen hangi tarafdaydın?
Ben güz diyordum mesela.
Eskiden kalmış, yaşlanmış.
Çoğunun içinde bir umut vardı mesela.
Yeter artık, bitsin bu hikaye
Sen bana bir şiir yazdın
Bense sana bir roman
Sen kısa cümleler de beni anarken
Ben senin uğruna ağıtlar yazdım
Ama artık yok
Kumruların Yusufçuk dediğine sen inanıyor muydun?
Evet, diyorlardı.
Evet üstüne basa basa Yusufçuk diyorlardı.
Sen duymadıysan, duymazlıktan geldiysen ne diyeyim..
Evet öyle şarkılar söylüyordu kuşlar.
Adını bilmediğimiz, nağmesini duymadığımız.
O mahur beste çalıyordu, ama biz Müjganla ağlamıyorduk.
Felekten bir geceydi hayalin, onu da beceremedik.
İki kadeh rakı koydun, onunda buzu yok.
Başım Eylül
Kafam Kasım
Kalbim Aralık gibiydi..
Sahi sen Mayıs da mı terketmiştin beni?
İnsan Mayıs da terkedilir mi ya!
Tam da kiraz mevsimi.
Bir varmış, bir yokmuş diye bir masal anlatmak isterdim sana.
Saçların altın sarısı, atların kanatları var diye.
Belki inanır, belki biraz mutlu olurdun.
Tencerenin doğurup, göle maya çalınıp yoğurt yapıldığına inandırabilseydim keşke seni.
Belki biraz güler, belki biraz hayal kurardın.
Koskoca bir gerçekliğe inanırken,
Sustuklarına bir anlam veremeyecek kadar cahildim belki de.
Sustuklarının için de çok şey vardı aslında.
Aslın da hepsini biliyordum da...
Bazen sorular ağır geliyordu insana,
Bazen de cevaplar.
Neyin vardı senin?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!