Aşık Nihani Şiirleri - Şair Aşık Nihani

Çâr anâsırdan yarattı ibtî ben-i Âdem’i
Ekletti buğday danesin, nerye bastı kademi
Sevdi nûrundan yarattı Hz. Peygamberi
An üçün halk eylemiştir on sekiz bin âlemi

Bunca nebi geldi gitti, bilen yok tadâdını

Bir zaman sen gibi yüce dağ idim
Şimdi başım duman oldu ne yapim
Dört etrafı mor sümbüllü bağ idim
Dolu dövmüş bostan oldum ne yapim

Bir zamanlar meclislerde baş idim

BİRİNCİ FASIL:

Sümmanî :
Eğer âşık isen Hakk’ın râhına
Kondurma gönlüne kir gecelerde
Gül dermek istersen gönül bağında

İKİNCİ FASIL:

Sümmanî :
Ervâhı ezelde, levh ü kalemde
Bu benim bahtımı kara yazdılar
Gönül perîşândır devr-i âlemde

ÜÇÜNCÜ FASIL:

Sümmanî :
Devrân-ı âlemi seyrân ederken
Bir sam esti koku geldi tersine
Kalktım çâr etrafı seyrân eyledim

Sümmanî :
Her ne kadar hünsâ olsa bir şecer
Dalında bir çiçek açmayı bilir
Yetişir semere burcunda bârı
Gönül arzedene saçmayı bilir

BEŞİNCİ FASIL:

Sümmanî :
Deli gönül ile düştük bir cenge
Hikmeti sorulmaz iştir bu gönül
Günden güne girer her türlü renge

Bin üç yüz yirmi dört tarih bu müddet
Diyâr-ı gurbete râh-revân oldum
Şeher-i Batum’a kıldım azîmet
Âşık Sedayî’yle bir dîvân oldum

Merdegarip idim, kendi hâlimde

Ne yatarsın hâb-ı nâzda
Uyan cânân seher vakti
Niceleri var niyâzda
Diler ihsân seher vakti

Seherde kuşlar kamusi

Gel diyelim Hû adı
Seher vakti olanda
Baldan leziz Hû yâdı
Seher vakti olanda

Yatma seherde uyan