Aşık Nihani Şiirleri - Şair Aşık Nihani

Seyyâh-ı seyrimde gördüm bir güzel
Giyinmiş yeşili, ala uygundur
Övmüş övmüş halk eylemiş Lem-yezel
Sandım bülbül konmuş dala uygundur

Acab daha var mı sen gibi dilber

Bülbül oldum dost bağına
Gülüm Allah diyer gider
Düşmüşüm aşk ocağına
Gönlüm Allah diyer gider

Hû derim âh figânımda

Dinleyin evlâdım savaş başladı
Ahmaklar elinden amân’a geldim
Savaşa sokuldu, millet haşlandı
Talihim aksine zamâna geldim

Geldim ki annemiz evde vurulmuş

Baktım imsâk vakti, bir yel esiyor
Dedim hele gitme, dur bâd-ı sabâ
Gitmeye emir yok, kimden küsüyor
O güzel hatrını sor bâd-ı sabâ

Eğer tez gidersen Afgan eline

Bardız’dır yurdum benim
Mevlâ’dır virdim benim
Desem her gün her gece
Tükenmez derdim beni

Aşık Nihani

Bardızım’ın taşları
Açılır haşhaşları
Yârime selam söylen
İstanbulun kuşları

Aşık Nihani

Üç yüz otuz altı tarih bu zaman
Gör ne yaptı Kerem kânı Bardız'ın
Asker geldi, millet oldu şâdümân
Kaynadı damarda kanı Bardız'ın

Koç yiğitler aç kurt gibi daldılar

İlim, müminin malı
İlim, kovanın balı
Câhil isyâna batar
İlim, kendin bilmektir

İlmin kaynağı Kur’ân

Ahbâbın ahbâbı bağların gülü
Ezelde başımız, bir’e bağlıdır
Soğanlı Dağı’nın lâle, sümbülü
Ezelde başımız, yâr’e bağlıdır

Kün emri yetişti, oluştu cihân

Kızlar pınara gidiyor
İçinde, bir danesi var
Sevenin cânı gidiyor
Kaşında, kar danesi var

Sevdâ çekiyor netice