Aşık Nihani Şiirleri - Şair Aşık Nihani

Neyleyeyim köşk sarayı gedâ tâcı neylesin
Erişse lütfun İlâhî gam gider, bahar olur
Yaratan sen cismi cânı, kim inâyet eylesin
Kime gidem a Sultan’ım kimler bana yâr olur
Nere gidem a sultan’ım, kârım âh u zâr olur

Derya’ya gemi geldi
Gönlümüme gamı geldi
Ağla gözlerim ağla
Ayrılık demi geldi

Aşık Nihani

Tükenmez feryâdım, tükenmez zârım
Kül olmuşum yana yana gidemem
Geçti civân ömrüm, çok ihtiyârım
Nasîbim yok ben o yana gidemem

Dağlarla dumanlı bu benim başım

Yolu yol gözlemekten
Sağı sol gözlemekten
Ne sen yoldan usandın
Ne ben yol gözlemekten

Aşık Nihani

Pinhânda kal canan çıkma ayâna
Korkarım adûlar hâlin sezerler
Derdi danıştıysam hangi Lokman’a
Kimse ilâç bilmez, dert endâzeler

Döner mi ikrârdan sıdk-ı sâdıklar

Sene üç yüz on dört tarih bu zaman
Hudâ’m bana bir ihsânı gösterdi
Geldi selâm verdi üç tek dervişân
Bin derdime bir Lokman'ı gösterdi

Gördüğüm zâtlara çünoldum müştâk

Hasret kaldım vatanıma
Kan ağlar illerim benim
Düşman girdi toprağıma
Kapandı yollarım benim

Soğanlı’da soldu güller

Câhil-i nâdâna, inananların
Günden güne itibârı azalır
Her olur olmaza kulak verenin
Düşmanı çoğalır, yâri azalır

Mert olan nâmerdin bakmaz şânına

Yıllar oldu bir ceylanı izlerim
Ararım bulamam iz üzdü beni
Tükendi mecâlim, yorgun dizlerim
Elin cân dediği söz üzdü beni

Artıyor azalmaz bu benim derdim

Karakışta savaş oldu, bilin efendim efendim
Bağrımıza ateş doldu, gelin efendim efendim
Enver Paşa köye geldi, millet kalktı kıyâm oldu
Ordu dağda telef oldu, duyun efendim efendim

Tipi vermez bize aman, düşman zâlim kötü zaman