Aşık Fani Şiirleri - Şair Aşık Fani

Senelerdir tepemize binmişti.
Şükür battı bizim köyün ağası.
Yedi köyün tarlasına konmuştu,
Hapı yuttu bizim köyün ağası.

Vatan için dedelerim ölmüştü.

Benim zalim nefsim çırpınıp durma,
İcraat olmazsa olgu boşadır.
Bozuk zeminlerde binayı kurma,
Temeli oynaksa dolgu boşadır.
Cezayı kendine hâtem edersin,
Acıyı duyunca sitem edersin,

Bakın şu milletin berbat haline,
Halis bir kavimdi,nasıl bozuldu?
Çılgın bir hayatın batmış gölüne,
Gelenek,görenek,usul bozuldu.
Robotlaştı insan,duygu kalmadı,
Büyükten küçüğe sevgi kalmadı,

Keşmekeş âlemde neler dönüyor.
Sır olur mu sandın, cahil budala?
Taptığın dünyada Rabbim deniyor,
Zor olur mu sandın, cahil budala?

Helâl, haram demez servet yaparsın,

Deli gönül umutlara;
Kandı bugün, yarın derken.
Bel bağladı bulutlara,
Yandı bugün, yarın derken.

Her cefanın ilki bana,

Elden her şeyi gizliyordum,
Çekilmiştim bir kenara.
Yardan mektup gözlüyordum.
Bir bülbül başladı zâra

Git başımdan git be bülbül.

Başımdaki türlü türlü belanın,
Söylemek istedim, cümle bulunmaz.
Tarif edilmez ki; şekli, şemâlı,
Noktası, virgülü, imlâ bulunmaz.

Tenimde sivilce olup çıkınca,

Gelin dostlar bir olalım,
Bu memleket hepimizin.
Düşüncede hür olalım
Bu memleket hepimizin.
Samsun, Sivas Ankara’da
Batman, Şırnak, Malkara’da,

Gel budala gönül, düşme yeise
Canın sağ oldukça canân bulunur.
Emelin, maksadın, murat ne ise;
Elbet çaresini sunan bulunur.

Yolumuz uzaktır, taştır, çamurdur.

Aşka inanmazdım yaşamadımki
Aramadan buldum o benim çilem
Vuruldum şevkine aşamadımki
Sorsalar sevdayı o benim çilem

Ruhun güzelliği vurmuş yüzüne