İçindekileri savur
Sonra kördüğüm olan yüreğinin
Çözülüşünü seyret
Hissettiklerine güven
İçindeki sese kulak ver
Bir bir kırılan umutlarımı
Topladım avucumun içine
Ne yapacağımı bilemeden
Öylece bakakaldım
Fırlatıp atmaya kıyamadım
Can çekişen bu şehrin
Susturulmuş yazarları gibi
Sen de sustun
Konuşamadın
Sindirilmişliğin acısını yaşadın
Her şey asılı kalıyor yüzümde
Tıpkı bir maske gibi
Sevinç de, hüzün de bana beni anlatmıyor
Aynadaki aksim başka
Ben başka yerdeyim
Tutunamıyorum hayata
Kör gözlerin kararttığı
Hayalet şehrin ıssız sokaklarında
Aydınlığa kavuşmak
Bir ses bulmak umuduyla yürüyordum
Uzaklardan
Çok uzaklardan
Kadınsın
Kapatılan, gizlenen, yok sayılan
İnsan olduğu bile unutturulan
Sessizliğine mahkum
Anadolu'mun en acı gerçeği
Acılar giydirdim
Gençliğimin pırıltılı ilk günlerine
Sonra
Onların birer yıldız gibi
Kayıp gidişini seyrettim
...
Tüm çırpınışlar boşuna
Ne kadar uğraşırsak uğraşalım
Derin dalgalarda boğulmaya mahkum birer zavallıyız
(Düşünce tembeli haline getirilmiş insanımızın ruh hali)
Bilmeden konuşanların gürültüsünde
Kulaklarım uğulduyor
Daha sonra başka şeyler düşünüp de
Ortamdan soyutlanmaya çalıştıkça
Gülmemek için kendimi zor tutuyorum
Ve onların bu zavallı, cahil hallerine acıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!