Ben Her Bahar Pişman Olurum.
Bu mevsimi hiç sevmezdim önceleri. Böyle mevsimler hep ayrılık kokardı, korkardım. Hep böyle mevsimlerde çekip giderdin ta uzaklara. Sen çekip gidince, bir meşe ağacının kuruyan yaprakları gibi hep sağa sola savrulurdum. Hep böyle mevsimlerde pişman olurdum. Hep böyle mevsimlerde çekip giderdin yurt dışına. Okulun vardı ve bitirmen gerekiyordu. Sen gidince kimseyle görüşmez halsiz takatsiz kalır, içime kapanır, kabuğuma çekilirdim.
İçinde sen olduğun zamanlarda da severdim bu mevsimi. Sürprizler yapar, bana gelirdin gizliden. Kısa süreceğini ezbere bilsem de sevinir, durup dururken çocuklaşırdım.
Gizliden buluşurduk. O zamanlar kimse olmazdı sokaklarda. Sanki herkes sözleşmiş, sokağı mahalleyi bize bırakırlardı. Biraz da biz birbirimize sokulalım, el ele kol kola omuz omuza gezip tozalım diye.
sokak araları
seni sende bulamadığım
titrek ellerimle
umudu aradığım
turunç renkli bir akşam
neden
neden gözlerin ağlamaklı
bakıyor etrafa
neden kar ağlıyorsun durmadan
neden kapatmışsın yüreğini
mevsimlik göz
şimdi gözlerin sonbahar
tüm mevsimlerin kıskandığı
ben her mevsim ağlamaklı olurum
kaza süsü veriyor yağmur
hayatın rengi
yatağa değil
sevdamızın koynuna uzan
uykunun en tatlı anı
bırak şehir nerede uyursa uyusun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!