Arif Toprak Şiirleri - Şair Arif Toprak

sevme özürlü

güneşin batan hüznü kadar acısın
yalnızlığım geceyi rehin aldı
nemli gözlerle fala bakarken
zamansız açan bir aşk

gözlerin
ve ellerin
byrakıp gittikten sonra
anladım
yalnızlığın
ne çok adının olduğunu

Ben Seni Değil, Yalanlarını Sevdim.


Senin güzel yalanların vardı ve ben seni değil yalanlarını sevmiştim.
Sırf mutlu olayım diye, sırf insanlara ve hayata yenilmeyeyim diye yalanlar söylüyordun bana durmadan. Sen gerçek diye yalanlarını anlatırken; gözümde büyümüş, seni çıkarsız, karşılıksız yüreğimin en uç noktasına yerleştirmiştim.

anladım

eski bir radyo vardı
sevdiğimiz
radyoda eski bir şarkı
bizim hiç bilmediğimiz

koşmak

çek gözlerini üzerimden
hayalini park etme yanı başıma
bak dudaklarım
ambargo koymuş dudaklarına

naz ve yas

yeşil gözleri vardı
yeşil yeşil bakar
yeşil yeşil gülerdi
rüzgar yeşil eser,

şulem'e

bir sevgili tanıdım
yıldızların oynaştığı bir gecede tanıştık
yüreğimdeki fırtına ve tufan
aşka bıraktı yerini

mevsim sonu sevgili

gözlerin tutsaklığımın
paslı zincirleri
aysız ışıksız geceler
kalbi buzlaştıran

istersen gidebilirsin

gözlerin ve gölgen hazırlanıyor
gitmeye
seviyor sevmiyor demiyorum artık
papatya fallarında

kapkaççı

geldiğini görmedim
usulca yaklaştı
önce gözlerim kayboldu
sonra yüreğim