Titrek dudakların
Çılgınca yanarak öptü o gece
Okşadı sesin kulaklarımı
İnce belini sardım o gece
Kaldı dudakların dudaklarımda
Aşk insana ümit verir diyorlar
Mutluluk peşinde mutsuz gidenler
Yanıp tutuşan feryat edenler
Ne yazık ki mesut olmayanlar
Baharı kış olup gülü solanlar
Biter bu ayrılık günün birinde
Kapını bir asker çalar sevgilim
Mektubun ulaşır talim yerine
Pulu nazlı nazlı güler sevgilim
Çaldı yat borusu ışıklar söndü
İnan koğuşumda her akşamüstü
Ne zaman postacı geçse sokaktan
Mektubun canlanır gözümde
Ne zaman bir yağmur yağsa inceden
Saçların tel tel olur ellerimde
Ne zaman bir çift görsem el ele
Sen gelirsin aklıma
Yalnızlığın ve sessizliğin
Güzel çiçekleri sizi gören
Sizi gören herkes yalnız sanır
Oysa öylemi
Kuşlar arılar ve kelebekler
Hepsi senin yanında
Ben o eski adam değilim
Ben o eski ben değilim
Ben şimdi sokaklarda kuru bir yaprak gibi
Bir çöp parçası gibi sürünen serseriyim
Sokakların başında diz çöküp yalvaran
Karanlıklar arasında bekledim seni
Kaderimle başbaşa kaldım bir an
Saat 00:15'i gösterirken ayrıldım
Mahsun bakışlarla lanet okudum ardından
Yağmurlu bir geceydi yürüdüm sokaklarda
Aşkımın sembolü sensin diyerek
Kalbimin sahibi sensin diyerek
Hayatta yanlız seni severek
Acılar gönlümü vermeye geldim
Sana yıılarımı verdim severek
Üç beş günlük ömrümün saatleri geçerken
Aklar sardı sevgilim saçımın tellerini
Yıldızlar yanar söner son kadehi içerken
Tatlı şarkısı oldun dertli akşamlarımın
Başucumda oturup benimle ağlayacak
Olmayan birisine kadeh kaldırıyorum
Düştüm kaderin tuzağına
Bir türlü yol bulup kaçamıyorum
Kavuşmak isterim gönül bağına
Kanatlarım kırık uçamıyorum
Geçtiğimiz yollara kuyu kazılmış
Üzerime çalı çırpı dizilmiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!