Arif Baltacı Şiirleri - Şair Arif Baltacı

Tozlu ve boş yollarında sevdanın
Kaybettim bütün yarınlarımı
Hüzünler biriktirdim kumbaramın içinde
Ben artık azılı bir kaçağım
Sevda yangınlarında beni aramayın

Resimlerdeki her çizgide bir anlam varmış
Söyleyebilir misin alnımdaki çizgilerin anlamını.
Özellik şu derin olan neyi anlatıyor
Herkes anlıyor seni sevdiğimi
O derin çizgi bile anlıyor
Senin ruhun feryadımı duymuyor.

Gönül koğuşuna kapattım seni
Artık benden kurtulamazsın
Aşkıma dayadım bahtsız sineni
Artık sende bensiz yaşayamazsın.

Sevda akıntısına kapıldım şimdi.

Gökyüzüne bakardım geceleri
Sahte sevgilerle dolu dünyadan
Bir lahza uzaklaşmak için
Bilhassa sana yaklaşmak için
Sevda labirentinin çıkmaz bir yerinde
Umudu bulmak için

Sessiz bakışmalarda sevmiştim seni
Sen ki bir ipekböceği kadar narin
Bir kardelen çiçeği gibi eşsizdin
Titreyen sesinle iyiyim derken
Eşsiz gülüşünle beni mest ettin

Sen papatyalar arasında
Gelinciktin ne oldu
Bir güle değiştin beni gamsız
Söylemiştiler o yar çok vefasız
Lokmam boğazımda kaldı
Hani hani ölümsüzdü aşkımız

“Bugün eski mektupları karıştırdım sevdiğim
Seni seviyorum yazmışsın titreyen ellerinle
Asi bir serüvenciymişsin sen, beni görmeden
Bende durulmuş bana vurulmuşsun
Söz vermişsin bana her şey güzel olacak diye
Yalnız kalbin kalmış, bana vereceğin hediye

Yorulmuştuk artık herşeyden
Zaman mefhumunu yitirmiştik
Zayi oldu yaşananlar
Ve yirmi yılı harcadık boşuna
Annem hatırımda şimdi
Sabah ezanında duaları yanımda

Asi bir bahardı koynumda sakladığım
Belki de hiç gelmeyecekti beklenen
Kardelenler arasında bir hayaldin sen
Küçük dünyalar kurmuştum
Sen gelince büyüyen
Ve benide büyüten

“Mutluluğu uzakta arama,o her daim yanı başında”

Yıllarca hayaller kurup durmuşum
Kaf dağını aştım gayrı yoruldum
Kalbimi açtım da sana vuruldum
Şimdi gönül seni arar, Nerdesin?