Arif Baltacı Şiirleri - Şair Arif Baltacı

Ne yapayım olamam sensiz
Gidiyorsun ha benden habersiz
Ne yaptım sana terkettin beni
Bakışlarım buğulu bakışlarım çaresiz

Birgün sende beni ararsın

Bir ezgiydi yaşam dudaklarda
Ancak tavan arası söylediğimiz
Eleleydik sokaklarda
Buydu tanrıdan tüm dileğimiz
Kalbimiz sevdaya taşıyacak kadar genişti
Ve ihaneti alamayacak kadar dar

Umuttu hayatta yaşatan bizi
Zemheride yazı beklerdik beraber
Bilemezdim böyle bir son bekliyor sevgimizi
Aşk ikimizi de aldattı bu sefer
Işığı bıraktın hiç değilse gönlümde
Gökyüzünü alsanda benden

Bir şairim sırtımda ebediyyet hırkası
Seccadede can vermek bu şairin rüyası

20.04.2006
İstanbul

Susma sevdiğim;
Bırak bana gecenin karanlığından bahsetmeyi
Yıldızlarına bak seyret gökyüzünü
Çıkar gizemli kalbinden sevdayı
Haykır artık yüzüme söyle hüznünü

En nadir mücevherleri andırırdı
Bana bakınca gözlerin
O anda benden uzaklaşırdı
Elime değince ellerin
Biz sevmeyi beceremedik sevgilim

Sevgiyi gördüm abi
Öksüz ve minik bir kızın gözlerinde
Annesiyle giden çocuklara bakarken
Gördüm abi gerçekten gördüm
Karşılıksız bir sevgiydi bence
Kendi için değildi bu sevgi onlar içindi abi

Aşkın gözyaşlarıydı dökülen ellerine
O bodrum katındaki son gecede
Sen umarsız uyurken o daracık odada
Elimizden kaçıverdi sevda kuşu bir anda
Örterken saçların o bembeyaz tenini
Bir anda unutmuştum şu gölün matemini

Zaman,
Ellerimden akıp giden su
Ve akıllarda hep o son
Yaşamın her anında ölüm korkusu
Daha dün çocuktum oysa
Bilyelerim hala sokakta

Gecenin karanlığa soyunduğu bir yerde
Seslerimiz değmişti birbirine bir kere
Klasik laflarla başladık söze
Sonra hayatın akışına bıraktık kendimizi
Ve sen yeşil gözlerinle mest ettin beni
Gülmek sana yakışır...