Kutsal bir mabedin gölgesindeki
Uçurumun kenarındayım
Başı ve sonu bir olan,
Uzak bir yolun ortasındayım
Ne cennet ne de cehennem...
Araftayım,
Kaybolurken deniz fenerinin cılız ışığı
Yırtıyordu sessizliği karanlığı
Yüzüm dönükken gökkubbeye
Ve düşerken o, elini tutamadım
Yaradılışın güneşinden ayrı düştüm
Ve puslu gölgelerde saklandım
Kayalıklara vuran dalgalar
Islatıyordu ürperen yüzümü,
Kıyıya sertçe vururken soğuk rüzgar
Parıldıyordu sönmüş bir yıldızın çiği
Deliyordu hüzünlü ruhumu
Gölgelerde açan, kederli bir çiçek gibi
Oysa başlar ve biter hayatlar,
Uğultulu ücralarda saklanır,
Hüzünlü bordo çiçekler,
Ve yalnızlığı gizleyen sarı papatyalar;
Masmavi denize ağıtlar yakarlar
Ama yine de renk vermezler
Ve kutsal bir mabedin gölgesindeki
Uçurumun kenarındayım
Başı ve sonu olmayan,
Uzak bir yolun ortasındayım
Ne cennet ne de cehennem...
Araftayım.
Kayıt Tarihi : 4.12.2024 03:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutsal bir mabedin gölgesindeki Uçurumun kenarındayım Başı ve sonu bir olan, Uzak bir yolun ortasındayım Ne cennet ne de cehennem... Araftayım
Cennet yurdu iyi niyetli, salih amellei muttaki ve müstakim mü'minleri beklerken, Arafın azabını tercih etmek akıl karı olmasa gerek Ozan bey.
Hayırlı sınavlar.
Yorumunuz için teşekkür ederim Cihat Bey. İnşallah Allah bizlere cenneti nasip eder. Belki, mümin de olsak yapabileceklekken yapmadıklarımız ve pişmanlıklarımız bile bizi arafa götürebilir. Tabi bu sadece bir varsayım, herşeyi Yaradan bilir.
TÜM YORUMLAR (2)