Söyleme yalan, doğru darılır
Doğrudan, yalan olan herşey sakınır
Doğru yerde, gökte barınır
Yalan ise hep yalnız kalır.
Bir doğru söyledinse
ellerim yüreğimi sarardı
sevdaları düş de arardı
üşürdü gecelerde
avucuma sığmazdı
taşa döndü bakışları
ayırdı benden beni
hep imrenirdim yalnızlığa yalnız yaşayanlara
meğer ne zormuş yalnız kalmak kaldım da
dinlemek de istiyor dinletmek de insan
cansız varlığa dönüyor yalnızlıktan
yalnız yaşamak bir sanat olsa gerek
yaşayanlara sormalı memnunlar mı gerçek
yaşadıysan yalnızlığı
yeniden ölmüşsün
yaşam kıpırtılarına
davul-zurnayla dönmüşsün
yalnızlığa inilir mi çıkılır mı
halatlar taşırsa
torbama doldurdum
doğanın hükümlerini
günahım varsa
yağmur almalı
karanlıklarda
gözümü almalı kar
gönül yollarında koku pervanesi
sümbül dallarında renk perisiyim
yürek sızısında dert annesi
aşk açlığında buğday tanesiyim
dilim söyler ben dinlerim
nadasa bırakamam yolumu
Açık denizlerin derin dostluğu
Ufuktan görünür uzar ışığı
O uzaklardan ısıtır soluğu
İnsan hep güzelliklerin aşığı
karanlık tünelimizde ilerlerken
duyguların görünmediği
kırık hayaller serpilmiş belki
ıslatmayan yağmur denilen
ellerimizi uzatmışız nokta aydınlığa
erişemiyoruz ama
Uyan bu gece uyuma düşüm
İstemediğim düşler görmüşüm
Bir iple çekeceğim sabahı
Uçmayan balon gibi sönmüşüm
Ne istersin o karanlıklardan
uyanın uyuyanlar
dedik ya bahar geldi
müjdeyi duyanlar
arka arkaya dizildi
gelincikler deniz olmuş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!