Altan İlhan Arslan Şiirleri - Şair Altan ...

Huzurlu bir sokak aradım sabık suçlarının arasında
Ne zaman yürüdüysem kendimden çıkıp sana doğru
Bir cürüm var kalabalık sarmıştı sokağı, sokakta telaş vardı.
Gözümde hayret, yüreğimde panik, orada ne oluyordu!
Vukuatsız ne zaman, hangi çağında yaşının
Hangi göğe verilmiş sözü hiç bilmediğim bir yerde duruyordu.

Bir de böyle düşün!
Serin bir mevzu geçecek içinden
Bir köstebek yuvası gibi delinmiş,
Bir metro geçecek, o yüreğinden
Söven gelmiş, gelen de sövecek!
Sen, bir aşağıdan seyret be kendini

Uyan, uyan günah gibi dolan boynuma
Sarıl da sev! Yeter uyuduğun gel artık.
Gel! Kan reva göğüm, göğsümde sana
Kırk yıldır süren kavgalar bitsin artık.
Her sönmeye bir aşk yakamam ki
Liman değil hiç bir yürek, eğer olurda

Bugün gibi, belki yarın ve belki
Hiç
Bir gün daha olmayacak.
Bugün gibi hiç bir gün diğerinden fazla
İçimi alev alev yakmayacak.
Dökülmeyecek satırlarıma kara

Koynunda akreple yatmakta ne!
Kim icat etti ulan bu salakça işi.
Kahpeler ittikçe ölünmeyecekmiş
Fetva budur!
Uçurumların dibi sünger mi ulan!
İtenler melek, düşenler kelek mi?

Bu göğün ufku ruhan'ın da
Senin kadar güzel bir gamzesi vardı.
Senin kadar hoş bir gülümseyiş
Ancak onun masmavi yüzünde doğardı.

Nice sevinci gün başı seyrine dalarak

Bir tutam çiçekti belki sana verdiğim
Çok değil, hor gördün beni birazcık.
Oturduk sevdaya ayrı yedik, içildik
Her şey bitmiş demek gayrı gidiyorum.

Bir bakış yetmez aşk dediğin yalanmış

Önce kül tablasına bastığım sigaranın dumanına takıldı gözlerim.
Sonra derin bir geçit açıldı gözlerime ve hikayem böyle başladı.
Sırtıma asılı soğuk bir ürpertinin attığı her kesik, aklıma oturan nikahsız her acıya şehadet getiriyordu. Soğuktu oda, yüreğim kadar soğuk! Anlamı yoktu hecelerin, artık şiirler vasıfsızdı. Yazmak için bir nedene yaslanmıyorum ve kibar değilim mısralara. Gafletime saydığım binlerce şiir, onlarca makale, hepsi hepsi boş ve yakılmalıdır. Bana dair tek bir mısra yaşamak için direnmeyecek, nefes almayacak, yazıldıkları gibi silinecekler. Bitecek bu çilenin son rötuşlarını dörtlüklere yazmıyorum.
Ne hece,
ne vezin,
nede uyaklardı şiir, şiir yüreğimdi yağmalanan. Boşluğa savruk, nice sırrı içinde sağa sola saçılmış. Her şey gibi zaten onlarda kötüydü. İyi bir şey yok, bugün dünden aldığı yükü, yarına yedeklemiş başka bir sürgünün arefesinde. Değişmeyen sadece ben, sadece bendim!

Derdime sövene yok öyle emanet
Vermem içimi, dövüşüp ölmeden.
Yüzüme hain, kahpelik edene
Seçmem tarafını, illegal ihanetin.
İsterse tad olsun anlık doyumlara
Mihrakı ten gibi şeytansı sokulacak!

Geceler kısa; gözyaşımın gittiği yere kadar
Bittiği yerde başlayan o uzun patikalarda
Kaç tövbenin idamını görürsün yüzümde asılan.
Gel! Yüzümdeki vahşete, gözümdeki ağıtın sesine gel!
Sen kaç depremdir açılan bu fayları
Al! Kirpiğimden, koy! Vicdanın yürek çalarına.