Alperen Karadağ Şiirleri - Şair Alperen ...

Bir varmış, bir yokmuş...Evvel zaman içinde... Bizim aşk masalımızda böyle başlıyor sevgili. Bir gün varsın, yanımdasın tüm kadınlığınla yüreğinle... Bir gün ise yoksun, uzaklardasın, tüm yaşamışlığımızı yıkarcasına, tüm aşkımızı hiçe sayarcasına... Bir gün en doyumsuz sevgilimsin, bir gün üç kuşak yabancısın bana. Bir varsın bir yoksun hayatımda...

En son duyduğumda eşinle aranı düzeltmiştin. Her şeyin yolunda gittiğini, eski günlere geri döndüğünüzü anlatmıştın. Doğruluğunu araştırmadan inandım sana ve o an senden, mutluluğunu yıkmadan gitme kararı aldım. Ancak bunu benden önce sen başardın gibi. İyiden iyiye koptun benden, iyiden iyiye aramaz sormaz oldun. Belki de sevmez oldun...

Geçenlerde avizenin karşısında sen duruyordun. “ Nasılsın? ” dediğimde; içinde var olan mutluluğun, sevincin öyle bir yansıyordu ki sesine ve cümlelerine anlatamam. “İyiyim bir tanem sen nasılsın bakalım? ” dediğinde ise; sana verecek cevabım olmadığı için, senin mutluluğuna yetişemeyeceğim için içim burkuldu. “İyiyim sağ olasın” diyebildim.Ve bana müjdeni, o çok beklediğin anların geldiğini dile getirdin bir çırpıda. “Anne oluyorum bir tanem. Anne oluyorum” İnan ne diyeceğimi, ne yapacağımı o an bilemedim. Sevinçlerim, hüzünlerim, şaşkınlıklarım.... Hepsi birbirine girdi. Karmakarışık benliğim o an bu bedene dar geldi. Hala o günkü ruh halindeyim ve hala çıkamadım. Yazmakta bile, kelimelere dökmekte bile güçlük çekiyorum. Çünkü anneliğin ne demek olduğunu bilmem. İçinde bir can daha barındırmanın anlamını hiç bilemem. Ancak sende gördüğüm üzere annelik; Bir kadına yakışan, en güzel, en doğal, en harika ruh hali.

Bırakın artık beni. Beni bana bırakın ve dokunmayın hayatıma. Çekin ellerinizi ruhumdan, çekin gözlerinizi yüreğimden. Kirletmeyin, yıpratmayın bu kadar hoyratça benliğimi... Çekin sözlerinizi üzerimden, kurmayın üstüme nazaran söz öbekleri. Anmayın adımı her boş sohbetlerinizde... Gidin artık kıyılarımdan. Hayatınızdaki fırtınalarınız dindi. Sakinleşti artık ömrünüz. Düzene girdi yaşantınız. Yeter Artık beni kirlettiğiniz. Kıyılarıma irtica ettiğiniz. Gidin! .. Bende bıraktığınız her duygu kırıntısını bırakarak. Ben ateş olurum öfkemle fitillenerek, dehlizler oluşturup çekerim derinlere. Siz sadece gidin. Ben asırlar sürse de, ömrümü alsa da elbet bir gün tüm parmak izlerinizi temizlerim bedenimden, ruhumdan ve bebek saflığında yeniden doğarım. Beyazlara bürünüp çıkarım yeniden insan kitleleri karşısına...


Sıkıldım, bıktım buralardan. Sürgün şehrimin duvarları arasında boğulmaya başladı insanlığım. Dar geliyor artık Mamak, Dar geliyor artık Ankara bana... Sığamıyorum, dünyanın tüm kalıplarına girmiyor ruhum. Renklerini unuttum doğanın, boş sokaklarda yaşamımın gayesini kaybettim. Bu yüzden yüreğim kanadı her geriye dönüp baktığımda....

İsterdim ki; hep beraber olalım, hep yakınlarında dolansaydı bedenim...Yüzünü seyretseydim, tenine dokunsaydım, hep seninle olsaydım imkansızlıkları aşarak...

İsterdim ki; hep gülseydik, hiç hüzün özlem ayrılık girmeseydi aramıza, hep inat uğruna yaşayasaydık yaşayamadıklarımızı; yaşamak isteyipte yaşayamadıklarımızı... Hep bütün zorluklara göğüs gerebilseydik.Zorluklara, kadere inat yaşayabilseydik...

İsterdim ki; aramızda senin benim hiç olmasaydı, hep biz kalsaydık, arada başka şahıslar, başka yaşamlar olmadan... Hep istediğimiz gibi, bütün zamanları tüketircesine yasaksız ve kuralsız yaşayabilseydik...

Sildin yok ettin benliğimi
Sayende,hiçbirşeyi umursamaz oldum
Ne yaşamım ne de sevdiklerim
Biri gözümdeyse,namerdim!!

Beş günden beri su yüzü görmedi bedenim.

Birazdan gideceksin sevgili. Doğup büyüdüğümüz şehrimizden, rüyalarımızın gizli bahçesinden koparacaksın kendini. Birazdan güneş bir başka batacak oralarda; Biraz hüzünlü, buruk, küskün bir çocuk gibi. Yollara kucak açacaksın ve çok uzaklara gideceksin. Beni beklediğin şehrimizden, evimizden, günahlarımızın tek şahidi duvarlarımızdan arındıracaksın bedenini. Kutsayacaksın ruhunu bir keşiş gibi uzayan yollar boyunca. Alıp götürecek seni bir otobüs camı ve sonra anılarını, sevdalarını geride bırakarak azat edecek düşüncelerini. O otobüs camının garantisinde kalacak gözlerindeki ışık ve yol boyu direkleri sayacaksın uyuyabilmek için. Beni anacaksın. Geçirdiğimiz soğuk kış gecelerini, şehrimizi, sokaklarını, o sıcacık evimizi, yatağımızı, kahkahalarımızın, kavgalarımızın sindiği beyaz duvarlarımızı... Ve inceden tadacaksın yüreğinde, geçen zamanın lezzetini, güzelliklerini, unutulmazlıklarını...

Evet birazdan gideceksin. Yapayalnız bırakacaksın şehrimizi. Beklemeyeceksin artık beni yollarında. Evimizin beyaz boyalı ahşap pencerelerinde. Evimiz sessizliğe, sensizliğe bürünecek. Çiçeklerimiz kuruyacak. Eşyalar yas tutacak yokluğuna. Her şey ama her şey seni çok özleyecek. Özleneceksin...

Yine sevgimiz yollara düşecek birazdan ve ben olmaktan çok korktuğum yerde olacağım. Bedeninden ve şehrimizden çok uzaklarda...

Yalnız kaldığımda hayalini kurarım.
Sıcaklığını arar durur ellerim,
Tenim tenini,gözlerim gözlerini...
İşte o zaman anlarım ki
Hayallerdedir sevgiliye duyulan hasret.
Ve oturup hayallerimde ağlar dururum.

Bir pazar sabahı, soğuk bir iştima saatinde
Seni düşünüp ısıtıyorum sensiz buz kesmiş bedenimi.
Gözlerim ufukta, başım dimdik.
Esas duruştayım.Rütbeliler bu duruşu;
Bir emir iki komut bozar dediler.
Oysaki sen çağırsan koşar gelirim.

Her şey ama her şey belliydi

Sensiz çekilmezmiş bu ömür, bu şehir.
Geç anladım, geç farkına vardım.
Oysaki daha gitmeden belliydi acısı.
Namelerde, sözlerde saklıydı sancısı...

Hayat herşeye rağmen devam ediyor.
Sen olmasanda,hayalin hep başucumda
Öylece gülümsüyor bana
Sanki,sen yaşa dercesine

Sensiz, bensiz, yarınsız, uykusuz bir yıl geçirdin. Yarım, sevgisiz, belki birazda içi buruk bir yılı bıraktın ardın sıra. Doğum günün. Dileklerinin, arzularının en yoğun olduğu andır şimdi. Hayallerinin, özlemlerinin, zirveye çıktığı, hatırlanmak ve mutluluğu benimle yaşamak istediğin günlerden en özeli...Biliyorum dileğin benim, biliyorum ama affet sevgili seninle değilim...

Şükrediyorum her adını anışımda Tanrıya. Yıllar önce seni, benim olman adına yarattığı ve bana bağışladığı için seni. Ve şimdilerde dualar ediyorum her nefes alışımda, seni ömrümün sonuna kadar yazması ve bu öldürgen ayrılıklara son vermesi için. Bugün doğum günün. Yokluğumla perçinlenmiş, acı bir üslupla kulaklarımda çınlayan hüzünlü bir melodi yüzün. Ve sesin, avuçlarımda ufalanan ekmek kırıntıları. Ya o tenin, demir parmaklıkların ardında ışıyan, zor günlerimin doğan güneşi. Bugün senin doğum günün, benim ise bugün batan günüm. Birazdan götürecekler beni. Birazdan koyacaklar soğuk duvarlar arkasına. Günlerim geçmek bilmeyecek. Sana olan özlemimle ısıtmaya çalışacağım bedenimi...Kararacak tüm duygularım. Siyah örtüler çekilecek insanlığıma. Solacağım... Karşına, böyle bir günde, bu şekilde çıkmak istemezdim. Affet beni sevgili.

Bugün, toplayıp vermek isterdim avuçlarına, gökteki tüm yıldızları, ayı, gecenin mavisini... Çıkıp gelmek isterdim sana, binip asi rüzgarların sırtına... Yağmur bulutu olmak isterdim bugün; yüzünü, saçlarını okşamak için...