Tâ kalbimin ortasında Perilievler,
Her birinde benimle bir Sen yatmaktasın.
Dilim hiç durmadan senin aşkını söyler,
Bana seninle bir parça Ben katmaktasın.
Ağladıkça canevimde birbir periler,
Bütün bir hayat evimle
Pencereden odama süzülen ışık
Çizip karanlığı kalemimle
Tavan yıldız süslemelere aşık
Dekorda birkaç ay oldum
Görünmez torbalarda taşıdığım kardı
Kardanadamlarım hep var olsunlar diye
Oduncudan çaldığım kömürlerde kârdı
Buz gibi tüm yürekler yok olsunlar diye
Kül renginde gülüşlerim gökten bir yârdı
...
Güneş kavururken yeryüzünü Ruhefza,
Kırda bir ağaç altından denizi seyrederdik...
Sen deniz oluyordun Ruhefza,
Hani gökyüzüde bendimiz...
Hep tanıdık simaları görüyorum,
Hayatımda ilk defa...
Hep bildik yerlere kaçıyorum istanbulda,
Hiç uğramadığım daha önce...
Hiç ağlamadığım köşelerinde,
Onun güzel huyunu
Sen ki ona yazansın
Benim ölüm kuyumu
Onda bana kazansın
Öyle yak ki ruhunu
Tren garı bir zaman,
Uğurlamalar başlangıç,
Yolcular tek tek 'an',
Vuslatlarda kırlangıç...
Zaman tüneli raylarda,
Bu nasıl matem ki
Göğün gözünde yaşlar
Hangi hisse mağlup ki
Gökyüzün bana bağlar
İnsan neye malik ki
Varlığın,düşlerimi ısıtan bir güneş,
Yokluğun,sığmıyor tasavvur alemine!
Seni görmediğim her gün,birbirine eş,
Hayalimse yetmiyor ki,düş kalemine!
Dondu alemde gerçekliklerim,Buz tuttu,
Eyüp beni ağlıyor gözlerinden...
İki minareye çakılır gözlerim!
İki minareyi gözlerim!
İki minare Gözlerim!
Yetişmiyor sözlerim...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!