Alper Yıldız Şiirleri - Şair Alper Yıldız

Rüzgar okşarken yolları,
Saçılan gazete yaprakları,
Yapraklar dökülüyorsa birde,
Yeni giren sonbaharları.

Evine dönen dilencinin,

Bana mansun bir dervişe bakar gibi bak.
Gözlerime dalarsa ağlayabilir gözlerin,
Bana o gözle bak,bakta ıslansın gözlerin...

Ben karanlıkların her defasında korkutabildiği,
O dalgın aşık olacağım.

Durgun sulara çizdiğim
Hislerimden resimlerim
Gece böyle seyrettiğim
Gündüz başka şekillerim

Işıklarım bak sönüyor

'Ben ben' diye seni anmışım,
Dilim sana, 'BEN' diyesidir!
Sende bir damlacık kanmışım,
Kanım bana, 'SEN' diyesidir!

Varımla yoğumla yanmışım,

Geceler ruhumda doğan aydınlık
Aydınlık içinde bin bir karanlık
Geceler sonsuza açılan kapı
Görünür onda yokluk ve varlık

Nereye varacak dileğin gönlüm,
Benimde aciz yanımı gördün,
Geçti geçiyor biçare ömrüm,
Ölmeden bana kabirler ördün.

Bir hayalin gölgesini izledin,

........................................................

Bir tek ben varım açık denizlere yol alan gemi,
Her limanda sen varsın her liman sensin ruhefza...
Ufukta görüyor gibiyim hayal meyal seni,
Sensin demir alamadığım yakınlığım ruhefza...

...

Herkes bana,seni soruyor Ruhefza,
Onlar kör,onlar dilsiz ve sağır...
Herşeyde,heryerde sen varsın,
Yokluğunun bile varlığı çok ağır...

Hüzündür duruşum gölgesinde,
Ruhumdaki eksiklik hissidir,
Sonbahar...

Nemli toprak rengi ötesinde,
Bedenime serpilen yalnızlık,

Kimsesiz yavru kedi,
Şefkate muhtaç ben.
Sıcaklığa mecbur idi,
Sana gelen yine sen.

Kimsesiz yavru kedi,