Alper Yıldız Şiirleri - Şair Alper Yıldız

Kız kulesine bir çocuk yürür gece yarısı,
Biraz kız,biraz yok...
Herkese uzaklaşır o gelirken,
Herkes yaklaşır o gidince kuleye...

Kız kulesine bir çocuk yürür geceleri,

Gecelerinde ağlarım görünmemek için,
Yorgunum artık bu şehre karşı.
Nefesim ile erer vuslata içim,
Üflesem sanki sigara dumanımdan arşı.

Hiç görmediğim yüzünü,evini,

Gökte çizili görünmez bir iz
Yerde her taşın altındaki giz
Irmaklar artık anasız kaldı
Bulunmaz boşluğa düştü deniz

Can evimin kapısı kırıldı

Dağ taş yer ve gök
Hayvan ve bitki
Nedir bu allame
Kendimi bilemiyorum

Göze batan görüntü

Utangaç ve çekingen gözyaşlarım,
Herbir damlası bir 'an'ın kökünde...
Korkak ve hadsiz umutlarım,
Alın beni dünyadan sökünde...

İklimine girmişim bir dalgalı denizin,

Baştan başa her şey bir oyun
Oyuncaklar çocukluğum olun
Hakikati maddeden soyun
Oyunlarım sırf benimle dolun.

Üsküdar,elinde bir bukle gül bana geliyor!
Üsküdarda aziz mahmud şefkati,
Üsküdarda aziz mahmud hilkati!

Hala üsküdardan dumanlar yükselir.
Aşkına yanmış,

Geleceğimle geçmişimin,
Vuslatı 'An'da ben olmuşum,
İleri geri zaman için,
Şimdide hep yine doğmuşum...

İçimde bir gök gürler,
Ben yağmurlar duasıyım.
Ağlarsa ki bu gözler,
Kan karışmış göz yasıyım.

İçimde bir an söyler,

Çiçek açarken umutsuz düşler,
Denizden rastgele çekilen benim...
Çay yudumlayan mutlu gülüşler,
Yaz,kış,bahar,bütün mevsimler benim...

Ağlarım,gülerim,dünya aynı,