Sevgilerin kör atlasında,
Yalnızlık, bahşedilmiş midir?
Bu çokluğun çıkmazında,
İnsan, hep mi tektir?
gecemin bitmeyişinden sıkıldım
içimde öyle bir şey taşıyorum ki
beni uçurumdan atacak
insanın hiç ortası olmaz mı?
içimdekini öldürmezsem
ruhum cayır cayır yanacak
Artık yaprak namına bir şey kalmadı ağaçlarda,
Son kalanlarsa sarı, turuncu bile değil.
Gün geçtikçe, teker teker düşüyorlar aşağı.
Biz ise ezip geçiyoruz, asker kaçağı adımlarla,
Kendini ağaçtan kurtarmış yaprakları!
biliyorum
bu sıralar
meşrebime uygun insan
yanımda yok
kovdum hepsini
sahtelikler içinde boğuluyorum
Yaren Bilmek
Hani insan ''Hah işte buldum'' der ya. Onu yaşadım seni görünce. Bakıyordun bana bütün içtenliğinle, vücudunla. Bu yaşıma kadar kimse öyle bakmadı bana. Üstelik karşılık verince gözlerini kaçırıyordun. Kuşkulanıyordun, korkuyordun. Yanaklarını al al gördüm ya. Yaren bildim seni.
senin,
yaşlandığın duvarlara dua edesim var.
ağzından çıkan her şeyi durup tutasım var.
havayla karışan kokunu ömür boyu koklayasım var.
ama
yaslandığın duvarlara yaslanasım yok.
aşk
kimsenin görmesi değildir.
geceler soğumaya başlarsa şayet
sigara içebilirim ellerimi kullanmadan
gel sen de bu insanları seyret
nasıl yürüyorlar suratıma bakmadan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!