İnsanın yarasıdır yürüdüğü yollar
Bir yaranın yürüyüşüdür, insanlar
Ben yolumu değiştiriyorum
Anlamasınlar.
Soymakla bulunmaz aitliğim nereye
Sıfırıncı denklemin eldesiyim
Bir gün gidiyorum
Sıfırıncı dereceden denklem de
Yalnız yok değilim sadece hiçim
Beklentiyi putlaştıran bir ideal
ideal çivilendiğim de, pasa küşmüştü dünya
Mücadeleye mıhlandığım da,üstüme örtülen kan ovasıydı, kadınlar ve enleri
Keskin sirke dibin de paslanırdı, puslu ölümlerin
Kimi seçse maskeli bir zamir, kimden gitse kaygıli bir sıfatdı bekleyen
Baltasını tebessümüyle bileylerdi
Zenginler, fakir edebiyatının kıyısın da fakirler
Gerçek üstü ruh, sahici yapı, eda, mösyö vs.ler
Gökyüzünü ilk zenginler gördü ve göstermek Kördü
Antik acılar sızar, sözden, sukuttan
Hissetmek mi öldü
Acıya kalan mesafelerden kuşlarını ucurdu, anı
Yerini kadına bıraktı,acı
Ve acılardan lanet bize
Kavrulmuş intizarla öğütülmüş
Zehirdir şimdi zaman
Bizi anmaz çıkrık sesine karışmayan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!