Uzaktan usul usul gelir gaflet sesleri
Kuraklaşır idrak, sessizlik yırtar sessizliği
Ağıt yakıyor köpekler, can çekişiyor sokaklar
Zonkluyor kainat, ölüm gafleti kadar
Mabedim de ne aşk ne dert ne kime ne
Hor duvarları var, ömrümüzün
İçine katışık emeller banılır, kelimeler tarafından
İçine kanar şehir, patika kalmış umutlardan
Ömrümüzü vurur hırs kuş misali
Yolların gidilmemiş tarafından
Minareler gökyüzünün şakağını çizerken
Çehresi esir alınsa bile yeryüzünün
Bulutların gözleri ezanla dolar
Şakaklarına acı yağarken ümmetin ey gökyüzü
Vicdanımız horluyor ve baskasi vicdanimiz var diye rahatsız oluyor
Ve zulmün koynun da uyuyor, merhamet ve çiçekler
En sesli bir ölümle uyanıyor, Güneş
Ayiliyor mahkemeler, yüzünü yıkıyor hakimler
Sırtıma çöreklenmiş, yolun ağıdı ve yolun acısı
Ayaklarım da beklemenin yüzü somurtuyor,vedaya karşı
Resmi bir yol da karşılanıyor, akşamın uğultusu
Yuzumle savaş halin de aynalar, ben olmanın ağırlığı altın da ezilen utanç çiçeklerini koklayarak
Anlamin yokluğuna ortak zulm
Gönüldaşlarımın siperlerini izliyor, münafık medya
Umursanmayan bir zevkle lanetleniyor, tencerelerin dibi
Eyleme geçmek için sesleri kaşıklıyor kulaklar
Göğüslüyor kelimeleri, hep ucundan tutulan izlerin mazisiz elleri
Namahrem bir zulüm insanin, insani sevmemesi
Susmanin eline bakan, anıların gözleri
Meydan da sustuk hepimiz dar ağacında kelimelerimiz
Herkesleşen bir agitir, hiç kimseye söylenmeyen feryad
Parmaklarla işaret edilen, kapıdan çıkamayan ölülerimiz
Zaman, yanılgı ve gelinliğin gelini
Hayal kalesine gol atamadı gerçekliğim
İmkan ve mümkün, yitirdim urgan ve ipi
Yeni doğdum
Damat elbisesini öldürdüler içim de
Öyle işte
Devinip kamburuma bulutları indirdim
Sular seller gibi ıslattı gözyaşlarım istanbulu
Duvarlarını arşınlıyorum, ömrümün
Önyargılarımı var eden putsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!