Ali Yegin Şiirleri - Şair Ali Yegin

Bu yalan dünyaya ansızın geldik
Bir mana üzre yalnız bileceğiz
Bu yola yolculuğa yalnız çıktık
Zamanlı  zamansız ol gideceğiz

Kış boranda kırılan gül dalına

Biz çocukken sokaklar oyun bahçemizdi
Gökyüzünde kuşlar
yeryüzünde
börtü böcekler
gezerdi.
Çocuklar yalnızlık nedir

Bazen denize suya karışır
bazen toza toprağa aksin,
Çarpar dağlara yankılanır da sesin,
geri dönmez sevgilerin.
Gölgesi raks eder sessizliğin
Yanık bir türkü gibi

Dönse hayat başa
Çağırsam o gayptaki aşkı
Çıkar gelir mi
O kadına bir daha aşık olsam
Ruhum temizlenir mi.

Selimiye'de bir evde
O ev ki pencereler içinde
Pencereler yemyeşil upuzun çam
Yemyeşil gür devasa manolya
ağaçlarının önünde
Boğazın girişi ufkun seyrinde

Ben unutursam sen unutma gökyüzü
mavidir yağmur yağsa da hiç durmadan
Üzülme ne olursun sarılınca geçecek
Seni benden alan düşlerini kim bilecek.

Beklemek acı verir gelmeyecek bir andan

Zaten yoktuk birarada
var da
olamadık
Gözgöze geldik de
bir yüreğe dolamadık
Hırs sarmış dört yanımızı

Ve o yalnızlıktayken sen
İste çıkıp geleyim aniden
Başlamak için bir yerinden.
Bir ucunda sen
Bir ucunda sende kalan ben
Aşk fazladır bir geceden

Ne insanlar var kendine yabancı
Bulmak varken içindeki ilacı
Uzaklarda arıyorlar inancı
Handa ne hancı ne de yolcu kaldı

Derviş olup çıksam ırak yollara

Ve bir dilenci dedi ki,

Dilenirim dünya malını olandan, bende de olsun diye yalandan. Oysa kimse bir fayda görmez bu talandan. Dilenciyimdir, dünya yüreği fakirlerin bin bir çalımla zengin gibi gezdiği yerken, mülksüz bir fakirimdir, malın fazlasını alırım olandan, haberi yoktur gönlü yetimin kendi halinden, kalbi öksüzün gönlünden, ruhsuz gezenin gözünden. Olsaydı haberleri onların hali beter olurdu benim gibi bedbaht dilenciden. Evet bir dilenciyim ama dilendikçe vesile olurum ilahi adalete. Dilendikçe ben, sevap dağıtılır benim üzerimden, ruhunu temizleyenlere. Ya sen! Ne yaparsın bütün ömrünce? Sevgisiz kalma! İsteme sakın kimseden. Vermez onu kimse sana, sen onu dilenince.

Ve insan dedi ki,