Tut elimi anne… sımsıkı tut! sakın bırakma…
Korkularım hiç peşimi bırakmıyor karabasan gibi baksana…
Çok hastayım anne koysana elini bir daha başıma…
Koy hadi n’olur sarıl yavruna, oku yine o dua’dan bana…
Hatırlar mısın? Anne…
Zalimin zulmü kana bularken dünyayı…
Sorarım isyanda mısın?
Mertsiz illet sürüsü sararken gençliğin etrafını…
Sorarım ne yaparsın?
Bütün varlığım…
Ciğerlerimin derinliklerinde memleketimin havasını sakladığım, tek bir nefes,
Vatan için delicesine çarpan bir yürek,
Ve…
Atalarımdan miras, en az onların ki kadar çılgın, asil kandan ibaret…
Neymiş ki cirmim?
Ancak, onun kadar yer yakarmışım…
Olsun, razıyım…
Değil midir ki küçük bir kıvılcım?
Koskoca ormanları yakan…
Yeter ki, yakacak orman bulayım…
Ağır geldin be Hayat,yükün ağır geliyor,
Bak!
Vücudum,eskisi gibi durmuyor.
Önceleri,dik durabilirdim senin karşında,
Aynalarla da barışıktım geçince karşısına.
Duygularımı yazdığım,umutlarımı paylaştığım bir defterim vardı...
Bir esinti oldu,
Defterimin sayfalarını ve unuttuğum duygularımı kıpırdattı.
Peşinden, şiddetli bir rüzgar çıktı,
Defterimle birlikte duygularımı da,umutlarımı da aldı götürdü...
Oysa ki!
Yalvarıyorum! ne olur?
Anlatmayın bana çirkinlikleri,
Göstermeyin bana,insanlığın düştüğü o rezillikleri.
Benim Milletim böyle değildi,olamaz bu anlatılanlar,
Müslümanlığa sığar mı? bu anlamsız yaşananlar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!