Bir yarışta insan, beden kılıfına binmiş,
Palyaço misali kılıktan kılığa girmiş
Geçmiş çocukluktan, ihtiyarlıkta dirilmiş,
Zaman içindeki yolcu son durakta inmiş.
Bir koku ki getirir yokluktan seba yeli
Bir koku ki sarhoş edip dirilten beni
Bilirim O kalbimde, kalbim O‘nun evi
Öyle bir kalp ki bu, kaplar bütün bedeni
Bir görüntü alem, perdede oynar gölgeden ışık
Nasıl bir gölge ki bu, bütün renkler olmuş aşık
Bilmek ışık, bilmemek karanlık, peki insan ne?
Bilen mi bilmeyen mi, ne var bir bak kendinde
Kimle atıştığımı biliyorum
Çekil aradan ezilme artık
Büyük ayakkabı giyiyorum
Ayak altında gezinme artık
Beni birşey tutmaz oldu
Duvara sordum; “sen kimsin? ” dedi ki ben senim.
Taşa, toprağa sordum; “siz kimsiniz? ” Dediler ki biz seniz.
Kendime sordum; “ben kimim? Dedi ki; onlar sen,fakat sen onlar değilsin”
Sende bir kalp var, onlarda yok, nerden geldi bu toprağa bu hisseden kalp.
Onda ateş yok sende var, nerden geldi toprağa bu yakıcı ateş?
Peki dedim bendeki bu fark ne? Dedi ki; “emanet”.
Ben bir benim birde bende benim
Bilinmezin var görüldüğü ademim
Ya beden olarak görülen bir ayna,
Ya da aynada görünen bedenim
Ben bir benim hemde sende benim
Önce iman edildi bütün benzerliğe
Sonra inkar, gelindi münezzehliğe
Aynılıktır teşbih, kendinle herşeyi
Bir tartışma ki, olur tenzih gerçeği
Beni böyle kabul et demedeysen eğer
İnananlara müşrik denildi Yusuftan
Allaha inanan billahı bilsin denildi
Babil kuyusundan geldi ba'nın sırrı
Sen sende gizli öbür seni bilmelisin
Bütün kur'an fatihata gizli denildi
Oruç diye emrettin,
Tutamadı bu beden, aç kaldı
Söyle aşka kaç kaldı
Piş dedin yaktın ateşi,
Soba döküldü sac kaldı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!