Eskiden arkadaş vardı ölüme gittiğimiz
Şimdi dostlarımız var alışveriş yolunda
Bu ne ilk oldu ne de son olacak
Arkadaşlar yok oldu şimdi dostlar kalacak
Bir filiz göründü topraktan, ilkbaharın başında
Kabak filiziydi başgösteren çınarın yanıbaşında
Mevsim iyi, yağış güzel, birde gülümseyen güneş
Hızla büyüdü sarılarak çınara, sanki kırk yıllık eş
Ulaşınca çınarın boyuna, kibirle baktı da ona
Kalbinde huzur kalmaz, tamah eğer çoksa
İşte gayretli görünüp de gönülde o yoksa
Doksan dokuz basamaktan göğe bile çıksa
Aradığını bulamaz, bulsa bile göremez
Nerden gelip, nereye gittiğini bilmezse
Ben Sanmışım
Ben kendimi ben sanmışım
Bende benden eser yokmuş
Beni bana ben sandıran sen
Sende senden eser yokmuş
Alem sazının tellerini kendisinde gören gelsin
Mızrabı eline alıp, çalmasını bilen gelsin
Nağmeden haberdar olup kendini bilmiş,
Bu neyden nağmeyi, üflemeyi bilen gelsin
Almuti
Bir Aşk Kaldı
(1)
Bugün dönüyorum ama bedenim YOK
Ne bir söz, ne de dua edenim YOK
Ne bir gelen, ne de gidenim YOK
Uğraşma sarhoşla boşuna aydıramazsın
Gücün yetmez, vahdette sayı saydıramazsın
Felek belirlemiş herşeyin yordamını yolunu
Yolunda gideni sen yolundan kaydıramazsın
Öyle geldi, hoş geldi, nasıl başka birşey derim
Ne yemediğimden yedirir, ne de yedirmediğimden yerim
Mum ışıtır, ayna yansıtır,
her ikisinde de ışıktır bak yol alan
Ya mum ol aydınlat, ya ayna ol yansıt derler ya
Mum yalan, ayna yalan, ışık ol gönüllerde kalan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!