Ali Kamil Şiirleri - Şair Ali Kamil

Yüzüme vurdu gece üşüdüm.
Bir kenarda bir avuç düşle beslediğim.
Gözleri bağlı çocukluğumu sevgi ile bezemişken..
Ellerinde öldü yüreğim

Islak gözyaşlarımla geldi ayrılık sancılarım..

Kaçınız eve ekmek götürmek için hurdaların,çöplerin arasında bilmiyorum
Kaçınız arabaların arasında elinde sünger su koşturuyor
Kaçınız sanayide modern köle çırak
Kaçınız tekstilde ortalıkçısınız
Kaçınız sokaklarda bilinmez yerlerde kuytu köşelerde
Kaç yaşındasınız

Yüzlerden yansıyan hüznün hikayesiydi
Dar vakitlerde belli belirsiz esen yel gibi
Güneş ışıklarını savururken
Nemli vakitlerin pusuna
Hüzün ur yerleştirir bilinmedik zamanlarda
Katliam habercisimi yoksa

Bütün kasvetiyle çökmüş akşam karanlığında uğradım gözlerinin içine
Rengi nedir diye bakmaktan korktuğum gözlerinin önünde avuçlarına bıraktım cocukluğumu. Sen konuştukça,ben dinledim
Her dakika aşkla bağlandım ben sana.
Yanında olmanın verdiği umutlarla yaktım yüreğimi aşk yangınlarında
Sesinin renginden düşecek renkleri beklerken günlerce
Masum yüreğine dayadım çamurdan yüreğimi ben sen oldum

Hüznü yağardı yokluğun,ben sana ulaşacak bahaneler arardım
Bilmediğim çoğrafyalarda dolaşır, vedalarda imkansızları arardım
Mevsim ilkbaharı gösterirdi belirsiz zamanlarda
Ben hazanı yaşardım saklandığım gönül dergahımda
Ağaçlar yapraklarını dökerdi birer birer
Ben hayat ağacından düşerdim umutların karardığı anlarda

Sen biliyormusun / Sevdamı
Bir çocuk taşırken / Yüreğimde,
Sen incinme diye, kaç çocuk düşürdüm ruhumdan?
Başı sen olan, sonu bilinmedik masallar yazdım gecelerime
Okurken çizdiğim satırlar dikilirken karşıma,
Bir daha çizdim!

Yalnızım
Bir ihtilal kadar kanlı
Bir ihtilal gibi ölümcül
Hüzün gibiyim sessiz ve dingin
Hasret gibi sensizim
Yüreğinin kapısında ağıtlar yakıyorum

Gecenin karanlık sesinde bir parça hüzün tınısıydı gözyaşlarım.
Gözlerinin matemine yenilmeden başladı yola çıkmışlığım.
Güneşin yelkovanı son demlerini kovalıyor
akrebin ve batan güne karışan elde kalan salt umutlarıma takılı kalıyor gözlerim.
Sana doğru yürüdüğüm sokaklardan
zifir geceye karışan zamansız bir yol ayrımındayım...

Kayıp zamanlardı sanki
Ölüm haberleri alırdık.
Yoldaşların kavga anlarında
Sol yanlarında bir yara
Düşerdi; Güller dört yana
Sokak lambaları ışıtırken şehri

Yaparız,şimdi olsa gene yaparız
gücümüz yetmez mi
o başka
Biz zor yılların direnmeyi bilenlerdeniyiz
Biz hem insanları sevdik
hem devrimi