Gözlerim amaydı küçük dünyamda
gölgelerim ve suretlerim vardı
kimse bilmezdi
donup kalmıştım sen gelene kadar
düşlerim az, duygularım çoktu
önce ağladım, sonra güldüm
Güzel gözlü bir kadın
Ve komşu kentin hüzünlü adamı
Komşu kentin yorgun yürekli kadınını
Dudağındaki kısık sesli tebessümünde sevdi
Kirpiklerinin kenarında bir damla aşk yaşı gibi durup
Aşkına şiirler yazmak için
Şimdi zaman bal köpüğü gözlerinde
göğe çıkıp kuşlarla göçe varma
okyanuslara düşüp yunuslarla dansa dalmaktır
Şimdi zaman bal köpüğü gözlerinde
bir Çiçeğe konup arı emeğinde bal yapmak
Sesim ulaşır sana biliyorum
bir şafak vakti, bir şiirin bedene geldiği vakitte
sesimi al
ki diyeyim sana
günaydın kadınım
yavaşça gözlerini aç
Uzağımdasın
ellerim yetmiyor sana dokunmaya
oysa yüreğim yanı başında
uzun yollar bile bitiyor,sana varmanın düşlerinde
Hayaller kuruyorum
senli benli
Vuruldum
aşkın gece yollara düştüğü saatlerde
düşüm gecelerden kara
güneşin doğduğu yerde dölüm var
bir avuç çöl toprağı gibi severim
Bütün ışıklar söndü gözlerimde günü teslim ettikçe düne
Siyahı çekerim geceye
Asılı kalır gözlerim yıldızlara
Açıldıkça saçlarının örgüsü yarım kalır heveslerim
Yürekten yağmur damlaları düşer isminle gökkuşağı çizerim kağıtlara
Islak renklerin düştükçe mısralarla düşerim papatyalara
Sevmek; Gitmeyi bilmektir...
Başını yastığa koyduğunda
Sabah yola çıktığında
Günün her anında,dakikasında
Sevgiliyi düşünüp
Bedenini bir anda ateş basıp
Yağmur gibi dökülüyordu ayrılığın sesi
Sağanak gibi değil
Damla damla
Acıtarak
Bildiği ezgilerin anlam değiştirmesi bu yüzdendi
Yüreğinin ruhuna yabancılığı bu yüzdendi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!